ผลของการใช้แนวทางการเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศแบบใช้คำศัพท์เป็นหลัก ต่อความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปและความสามารถในการใช้คำศัพท์ ของผู้เรียน

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการใช้แนวทางการเรียนแบบใช้คำ ศัพท์เป็นหลักต่อความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปและความสามารถในการใช้คำศัพท์ ของผู้เรียน กลุ่มประชากรคือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 3 สาขาอาหารและโภชนาการ คณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนครโชติเวช ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2548 ผู้วิจัยคัดเลือกห้องเรียนกลุ่มตัวอย่าง 2 กลุ่มจากห้องเรียน 5 ห้อง โดยการสุ่มอย่างง่าย และจับสลากเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มทดลองมี 22 คน และกลุ่มควบคุมมี 26 คน ผู้วิจัยดำเนินการทดลองโดยใช้ซีดีรอมแบบจำลองการเรียนแบบใช้คำศัพท์เป็นหลัก และการเรียนรู้ด้วยตนเองกับกลุ่มทดลองและใช้แบบเรียนปกติและการบรรยายกับ กลุ่มควบคุม ระยะเวลาในการทดลอง 15 สัปดาห์ โดยวิธีการทดสอบความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปและความสามารถในการใช้คำศัพท์ ก่อนเรียนและหลังเรียนด้วยแบบทดสอบมาตรฐาน (CU-TEP) ของสถาบันภาษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และแบบทดสอบความสามารถในการใช้คำศัพท์ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ ตำราเรียนวิชาภาษอังกฤษเทคนิค 1 แบบจำลองการเรียนแบบใช้คำศัพท์เป็นหลักแบบทดสอบความสามารถในการใช้ภาษาทั่ว ไป และแบบทดสอบความสามารถในการใช้คำศัพท์ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้ค่าเฉลี่ย และค่า t-test แบบสองทาง ผลการศึกษาพบว่าความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปและความสามารถในการใช้คำศัพท์ หลังการทดลองโดยรวมของนักศึกษากลุ่มทดลองสูงขึ้นกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัย สำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนนักศึกษากลุ่มควบคุมมีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ นอกจากนั้น ความสามารถในการใช้คำศัพท์หลังการทดลองโดยรวมของนักศึกษากลุ่มทดลองสูงกว่า นักศึกษากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 แต่ความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปหลังการทดลองโดยรวมของนักศึกษากลุ่มทดลอง สูงกว่านักศึกษากลุ่มควบคุมอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตาม ความสามารถในการใช้ภาษาทั่วไปของนักศึกษากลุ่มทดลองมีแนวโน้มที่จะพัฒนาขึ้น ได้มากกว่านักศึกษากลุ่มควบคุม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความสามารถด้านการอ่านของนักศึกษากลุ่มทดลองที่สูงกว่านักศึกษากลุ่มควบ คุมอย่างมีนัยำสคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05