Abstract:
พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติม ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 22) พ.ศ. 2547 มีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 24 ธันวาคม 2547 ซึ่งถือว่าเป็นการปรับปรุงระบบงานยุติธรรมทางอาญาครั้งสำคัญอีกครั้งของประเทศไทย การปรับปรุงแก้ไขในครั้งนี้ก็เพื่ออนุวัติให้เป็นไปตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 ที่มุ่งจะให้หลักประกันแก่ประชาชนว่า สิทธิเสรีภาพที่จะไม่ถูกล่วงละเมิดโดยเจ้าพนักงานของรัฐในกระบวนการยุติธรรมทางอาญา การแก้ไขเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับการปฏิบัติงานของเจ้าพนักงาน ในชั้นก่อนพิจารณาเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะเจ้าพนักงานตำรวจซึ่งถือว่าเป็นต้นธารของกระบวนการยุติธรรมทางอาญา เช่น การสืบสวนสอบสวน การค้น การจับกุม การควบคุมและการปล่อยชั่วคราว ซึ่งการปฏิบัติงานของเจ้าพนักงานตำรวจตามข้อกฎหมายนี้ ยังมีปัญหาข้อขัดข้อง ทั้งในข้อกฎหมายและแนวทางปฏิบัติของเจ้าพนักงาน ซึ่งอาจจะส่งผลกระทบต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชน โดยส่วนรวม วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ ได้ชี้ให้เห็นถึงข้อแตกแต่งระหว่างประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ฉบับเดิม และฉบับที่ได้แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 22) พ.ศ. 2547 นี้ รวมทั้งการชี้ให้เห็นถึงปัญหาและผลกระทบที่เกิดขึ้น เพื่อเป็นแนวทางในการนำมาปรับปรุงแก้ไข ข้อกฎหมาย ระเบียบข้อบังคับ และแนวทางปฏิบัติของเจ้าพนักงานตำรวจในกระบวนการยุติธรรมทางอาญาต่อไป
