ผ่องผิวผุดผาดเพี้ยงพราวพรรณ : อุดมคติความงามของผิวในวรรณคดีไทย

อิงอร สุพันธุ์วณิช

dc.contributor.author	อิงอร สุพันธุ์วณิช
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะอักษรศาสตร์
dc.date.accessioned	2010-06-12T06:16:36Z
dc.date.available	2010-06-12T06:16:36Z
dc.date.issued	2547
dc.identifier.citation	วารสารภาษาและวรรณคดีไทย. 21 (ธ.ค. 2547), 152-163	en
dc.identifier.issn	0857-037X
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/12859
dc.description.abstract	บทวิจัยนี้มุ่งศึกษาความงามของผิวจากตัวบทวรรณคดีไทย ผลวิจัยพบว่า ผิวงามตามความคิดของคนไทยตั้งแต่สมัยสุโขทัย ถึงสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นคือผิวเหลืองเหมือนทอง นวลเนียนเรืองรองใสสะอาด อ่อนนุ่ม เกลี้ยงเกลา และมีกลิ่นหอม เมื่อได้รับอิทธิพลจากตะวันตก ความคิดเกี่ยวกับความงามของผิวก็เปลี่ยนไป จากสีเหลืองทองไปเป็นสีขาว เพื่อแสดงความทันสมัย และความศิวิไลซ์เหมือนชาวตะวันตก	en
dc.format.extent	4446793 bytes
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.subject	สีผิวมนุษย์	en
dc.subject	สุขภาพกับความงาม	en
dc.subject	ความงามของสตรี ‪(สุนทรียศาสตร์)‬	en
dc.subject	สตรีในวรรณคดี	en
dc.title	ผ่องผิวผุดผาดเพี้ยงพราวพรรณ : อุดมคติความงามของผิวในวรรณคดีไทย	en
dc.type	Article	es
dc.email.author	Ing-orn.S@Chula.ac.th