Abstract:
กวีนิพนธ์กับจิตรกรรมและประติมากรรมแบบเอกซเพรสชันนิสม์มีความสัมพันธ์ใกล้เคียงกัน ทั้งในเรื่องช่วงระยะเวลาประมาณยี่สิบปีในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 (ค.ศ. 1905-1925) และแหล่งที่มาของแนวคิด คือการนำเอาความจริงในสังคมสมัยใหม่ด้านที่ไม่น่าชื่นชมนักมาเปิดเผย วิพากษ์วิจารณ์ โดยมุ่งให้มนุษย์เลิกเห็นแก่ตัว กลับมารักเพื่อนมนุษย์ประดุจพี่น้อง แก่นเรื่องที่คล้ายคลึงกันคือ ความน่าเกลียด จุดเสื่อมของสรรพสิ่งในธรรมชาติ ความแปลกประหลาด ความทุกข์ทรมาน ความหวาดกลัวและความตาย โดยแสดงออกด้วยรูปแบบและลักษณะที่รุนแรง ก้าวร้าว น่าอัศจรรย์ ในบรรยากาศเพ้อฝัน ฟุ้งซ่าน ลึกลับและผิดรูปผิดร่างราวกับฝันร้าย
