Abstract:
วิเคราะห์ปฏิสัมพันธ์ของกลุ่มทุนต่างๆ อันเป็นอุปสรรคต่อการเข้าไปมีบทบาทของกลุ่มทุนไทยในการพัฒนาอุตสาหกรรมยางรถยนต์ พร้อมวิเคราะห์แนวทางการปรับตัว เพื่อสร้างศักยภาพการผลิต และแข่งขันในตลาดยางรถยนต์ของกลุ่มทุนภายในประเทศไทย ผ่านการศึกษาถึงนโยบายการส่งเสริมการลงทุนของคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (BOI) และลักษณะการลงทุนในอุตสาหกรรมยางรถยนต์ของกลุ่มทุนต่างๆ โดยจะวิเคราะห์ปัจจัยที่ผลักดัน และฉุดดึงการพัฒนาอุตสาหกรรมยานยนต์ไทย ผลการศึกษาพบว่า การพัฒนาอุตสาหกรรมยางรถยนต์ที่ผ่านมา มีผลต่อการพัฒนาอุตสาหกรรมยางรถยนต์ในปัจจุบันเป็นอย่างมาก สืบเนื่องจากบทบาทกลุ่มทุนต่างชาติ ในการเชื่อมโยงอุตสาหกรรมยานยนต์และยางรถยนต์ ซึ่งได้รับการสนับสนุนและความร่วมมือจากภาครัฐ ทำให้กลุ่มทุนต่างชาติสามารถเข้ามามีอิทธิพลเหนือกลุ่มทุนไทย นอกจากนั้นการเกื้อหนุนจากกลุ่มทุนไทยที่เชื่อมโยงกับกลุ่มทุนการเมืองและภาครัฐ ที่มีบทบาทในการผลักดันนโยบายพัฒนาอุตสาหกรรมยางรถยนต์ และสร้างอิทธิพลต่อการกำหนดนโยบายให้เป็นไปในทิศทางที่เอื้อประโยชน์ต่ออุตสาหกรรมของกลุ่มทุนข้ามชาติ ส่งผลให้ผู้ประกอบการไทยตกอยู่ภายใต้อำนาจต่อรองของบรรษัทข้ามชาติที่มีมากกว่า เนื่องจากขาดศักยภาพการพัฒนาและสะสมทุน รวมไปถึงข้อจำกัดทางด้านเทคโนโลยี เครือข่ายอุตสาหกรรม และกลไกการบริหารเครือข่ายการผลิต รวมทั้งการเชื่อมโยงถึงตลาดยางรถยนต์ที่ยังด้อยกว่ากลุ่มบรรษัทข้ามชาติ
การพัฒนาอุตสาหกรรมยางรถยนต์ของประเทศไทย จึงมีลักษณะพึ่งพิงทุนข้ามชาติ และกลุ่มทุนการเมือง ทำให้กลุ่มทุนยางรถยนต์ไทยพัฒนาได้ช้า และมีสภาพเป็นกลุ่มทุนขนาดเล็ก เนื่องจากขาดเงินทุนในการวิจัย และพัฒนาประสิทธิภาพการผลิต และขาดบุคลากรผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในการสร้างงานวิจัยเพื่อพัฒนายกระดับกระบวนการผลิตให้ได้มาตรฐานของทั้งตลาดใน และนอกประเทศ ส่วนใหญ่แล้วกลุ่มทุนไทยผลิตยางรถยนต์บรรทุกประเภทยางไบอัส (Bias tyre) มากกว่าการผลิตยางเรดียล (Radial tyre) ที่มีความซับซ้อนในการผลิต และใช้เงินลงทุนสูงกว่า สิทธิภาพดังนั้นจึงสรุปได้ว่า กลุ่มทุนยางรถยนต์ของไทยมีบทบาทอันจำกัดในการสร้างอิทธิพลต่อการกำหนดทิศทางของนโยบายรัฐ และตลาดยางรถยนต์ เนื่องจากการกีดกันจากกลุ่มทุนข้ามชาติ ทำให้กลุ่มทุนไทยขาดโอกาสในการเติบโต และจำเป็นต้องอาศัยกลไกของรัฐสนับสนุนให้กลุ่มทุนไทย สามารถแข่งขันในตลาดยางรถยนต์ของไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
