เทคนิคเพื่อการปรับปรุงวิธีการรักษาพัลเพคโตมีในฟันน้ำนม

Abstract

การักษาพัลเพคโตมีในฟันน้ำนม เป็นการักษาฟันน้ำนมที่ผุทะลุเนื้อเยื่อใน ซึ่งอัดเสบลุกลามไปถึงคลองรากฟัน เพื่อให้ฟันซี่นั่นทไหน้าที่ได้อย่างปกติ จากการศึกาาย้อนหลังพบว่าคุณภาพทางเทคนิคการอุดคลองรากฟัน เป็นปัจจัยหนึ่งที่มีผลต่อความสำเร็จของการรักษาคลองรากฟันน้ำนม การศึกษานี้จึงแบ่งออกเป็น 2 ส่วน การศึกษาส่วนแรกเป็นการศึกษาย้อนหลังข้อมูลจากระเบียนประวัติทางทันตกรรมของผู้ป่วยเด็ก ที่ได้รับการักษาพัลเพคโตมีจาก วิชาทันตกรรมสำหรับเด็ก คณะทันตยแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย โดยนิสิตทันตแแพทย์ ตั้งแต่เดือน มกราคม พ.ศ. 2547 จนถึงเดือน มกราคม พ.ศ. 2552 มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินคุณภาพทางเทคนิคการอุดคลองรากฟันในฟันน้ำนม การวิเคราะห์หาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อคุณภาพทางเทคนิคการอุดคลองรากฟันในฟันน้ำนม การศึกษาส่วนที่สองเป็นการวิจัยเชิงทดลองในห้องปฏิบัติการ เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของเยื่อกั้นคอลลาเจนที่ละลายได้ (คอลลาพลัก) ในการป้องกันการอุดเกินของวัสดุอุดในแบบคลองรากฟันจำลองเรซิน ผลการศึกษาพบว่า คลองรากฟันที่อุดสั้น อุดเกิน และอุดพอดีปลายรากฟัน เป็น 45.9%, 31.2% และ 22.9% ตามลำดับ การวิเคราะห์แบบพหุปัจจัยโดยใช้สมการความถดถอยโลจิสติกแบบไบนารี แสดงให้เห็นว่าการละลายภายนอกรากฟันจากพยาธิสภาพ และชนิดของวัสดุอุดคลองรากฟัน มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ กับคุณภาพทางเทคนิคการอุดคลองรากฟัน ที่มีการละลายภายนอกรากฟันจากพยาธิสภาพมีโอกาสในการอุดเกินปลายรากฟันเป็น 6.181 เท่าของฟันที่ไม่มีการละลายของรากฟันจากพยาธิสภาพ ในขณะที่การอุดคลองรากฟันด้วยวัสดุไวตาเพ็กซ์ มีโอกาสในการอุดเกินปลายรากฟันเป็น 2.158 เท่าของวัสดุซิงค์ออกไซด์ยูจีนอล การใส่เยื่อกั้นคอลลาเจนที่ละลายได้ ลงไปที่บริเวณส่วนปลายรากฟันสามารถลดการอุดเกินของคลองรากฟัน ที่ถูกขยายด้วยขนาดไฟล์อันสุดท้ายที่ใช้เป็นเอ็มเอเอฟ 35 และ 40 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อวิเคราะห์ด้วยสถิติไคสแควร์