Abstract:
ปัจจุบันการรวบรวมพยานหลักฐานในคดีค้ามนุษย์ไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร เนื่องจากอาชญากรรมค้ามนุษย์กรณีแสวงหาประโยชน์ทางเพศนั้น มีทั้งลักษณะที่เป็นองค์กรอาชญากรรมและลักษณะที่เป็นเครือข่ายอาชญากรรม โดยมีความสลับซับซ้อนและมีการดำเนินการแยกออกจากกัน ทั้งมีการส่งเหยื่อค้ามนุษย์ต่อกันไปเป็นทอดๆ ดังนั้น การสืบสวนสอบสวนคดีอาญาทั่วไปจึงไม่อาจดำเนินการถึงตัวผู้ร่วมกระทำผิดหรือผู้กระทำผิดในทอดอื่นๆ ได้ และเพื่อให้การรวบรวมพยานหลักฐานคดีค้ามนุษย์เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 จึงบัญญัติมาตรการพิเศษเพิ่มเติมให้พนักงานเจ้าหน้าที่สามารถรวบรวมพยานหลักฐาน รวมถึงการช่วยเหลือบุคคลที่ตกเป็นผู้เสียหายจากการค้ามนุษย์ได้อย่างทันท่วงที แต่ในทางปฏิบัติการดำเนินการโดยใช้มาตรการพิเศษตามกฎหมายค้ามนุษย์ที่มีอยู่นั้นยังคงมีปัญหา และไม่สามารถปฏิบัติได้อย่างจริงจัง ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องแก้ไขเพิ่มเติมกฏหมายที่มีอยู่ให้การใช้มาตรการพิเศษ ในการรวบรวมพยานหลักฐานในคดีค้ามนุษย์กรณีแสวงหาประโยชน์ทางเพศเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ วิทยานิพนธ์นี้จึงมุ่งศึกษาวิเคราะห์กฎหมายไทยและมาตรการในการรวบรวมพยานหลักฐาน ที่เกี่ยวข้องกับค้ามนุษย์กรณีแสวงหาประโยชน์ทางเพศที่มีอยู่ เปรียบเทียบกับอนุสัญญาฯและพิธีสารฯ กฎหมายต่างประเทศในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร เพื่อปรับปรุงแก้ไขกฎหมายค้ามนุษย์ที่มีอยู่ให้ดียิ่งขึ้น และเพื่อให้เหมาะสมกับสภาพปัญหาการค้ามนุษย์รณีแสวงหาประโยชน์ทางเพศในประเทศไทย
