การประเมินค่าเชิงเศรษฐกิจและปัจจัยกำหนดแรงงานอาสาสมัครในประเทศไทย

Abstract

ในการศึกษาครั้งนี้ การอาสาสมัคร คือ การให้บริการชุมชนและการให้ความช่วยเหลือครัวเรือนอื่น ซึ่งประกอบด้วย การให้บริการชุมชน การให้ความช่วยเหลือครัวเรือนอื่น การอาสาสมัคร และกิจกรรมอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง โดยใช้ข้อมูลการสำรวจการใช้เวลาของประชากร พ.ศ.2547 จากสำนักงานสถิติแห่งชาติในการวิเคราะห์ วัตถุประสงค์เพื่อศึกษามูลค่างานอาสาสมัครและปัจจัยกำหนดการมีส่วนร่วมในงานอาสาสมัคร โดยส่วนแรกศึกษาแนวคิดการประเมินค่าเสียโอกาส และการคำนวณเวลาอาสาสมัครนั้นเป็นการจ้างงานเต็มเวลา ส่วนที่สองศึกษาถึงปัจจัยกำหนดแรงงานอาสาสมัคร โดยใช้แบบจำลองโพรบิทหรือแบบจำลองปัจจัยกำหนดการทำหรือไม่ทำงานอาสาสามัคร และแบบจำลองโทบิทหรือแบบจำลองปัจจัยกำหนดปริมาณงานอาสาสมัคร ผลการศึกษา ในส่วนแรก พบว่า มูลค่างานอาสาสมัครประเมินได้ 19,517 ล้านบาท หรือคิดเป็นร้อยละ 0.30 ของ GDP จำนวนอาสาสมัครเทียบการจ้างงานเต็มเวลาคิดเป็น 618,016 คน หรือร้อยละ 1.77 ของผู้มีงานทำ ส่วนที่สอง พบว่า ปัจจัยค่าเสียโอกาสซึ่งสะท้อนต้นทุนการทำงานอาสาสมัคร มีผลทั้งต่อการตัดสินใจทำงานอาสาสมัครและปริมาณการทำงานอาสาสมัคร ส่วนปัจจัยที่สร้างขึ้นเพื่อสะท้อนแรงจูงใจ พบว่า การมีส่วนร่วมของอาสาสมัครต่อประชากรรายจังหวัดและเวลาอาสาสมัครเฉลี่ยรายจังหวัด ทั้งสองปัจจัยนี้มีผลต่อปริมาณการทำงานอาสาสมัคร แต่ปัจจัยแรกเท่านั้นที่มีผลต่อการตัดสินใจทำงานอาสาสมัคร ด้วยเหตุนี้จึงสามารถสรุปได้ว่าคนไทยมีลักษณะแรงจูงใจแบบ “Impure altruism”