Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์สำคัญ 2 ข้อหลักๆ ด้วยกัน โดยในส่วนแรกจะเป็นการศึกษาเกี่ยวกับภาระภาษีเฉลี่ยของภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา โดยจะจำแนกออกเป็น 3 ลักษณะ คือจำแนกตามกลุ่มรายได้ จำแนกออกตามภูมิภาค และสุดท้ายจะจำแนกออกตามกลุ่มอาชีพ หลังจากนั้นในส่วนที่สองจะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง รายได้ที่เป็นตัวเงินของครัวเรือนที่ส่งผลต่อภาระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา เพื่อนำไปสู่การหาความยืดหยุ่น โดยใช้ข้อมูลจากผลการสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือน ปี พ.ศ. 2531 2533 2545 และสุดท้ายคือปี พ.ศ. 2547 และใช้ Pooled cross section tobit regression model เป็นเครื่องมือสำคัญในการศึกษา จากผลการศึกษาพบว่า ภาระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาเฉลี่ย จะไม่แตกต่างกับงานในอดีตที่ผ่านมา กล่าวคือ เมื่อพิจารณาตามกลุ่มรายได้พบว่า ภาระภาษีเงินได้บุคคลธรรมดามีโครงสร้างก้าวหน้า กลุ่มรายได้สูงจะมีภาระภาษีเฉลี่ยสูงกว่า เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มรายได้น้อย ส่วนสำหรับการจำแนกตามภูมิภาคพบว่า กรุงเทพมหานครและภาคกลาง จะมีการรับภาระภาษีเฉลี่ยสูง และภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะเป็นภาคที่มีภาระภาษีเฉลี่ยต่ำที่สุด สำหรับการจำแนกตามกลุ่มอาชีพจะพบว่า กลุ่มอาชีพลูกจ้างวิชาชีพจะมีภาระภาษีเฉลี่ยสูงที่สุด รองลงมาคือลูกจ้างทั่วไป และเกษตรกรเป็นกลุ่มอาชีพที่มีภาระภาษีเฉลี่ยต่ำที่สุด สำหรับในส่วนที่สองจะพบว่า ความยืดหยุ่นของปี พ.ศ. 2547 มีแนวโน้มลดลง เมื่อเปรียบเทียบกับปีพ.ศ. 2531 โดยเมื่อจำแนกตามกลุ่มรายได้พบว่า กลุ่มรายได้ปานกลางจะได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภาษีเงินได้บุคคลธรรมดามากที่สุด และกลุ่มรายได้สูงจะได้รับประโยชน์น้อยที่สุด ต่อมาเมื่อจำแนกตามภูมิภาคพบว่า กรุงเทพมหานครจะได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างดังกล่าวมากที่สุด รองลงมาเป็นภาคกลาง และสุดท้ายคือภาคใต้ และสุดท้ายเมื่อจำแนกตามกลุ่มอาชีพพบว่า กลุ่มอาชีพลูกจ้างวิชาชีพจะได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาสูงที่สุด รองลงมาคือลูกจ้างทั่วไป และสุดท้ายคือผู้ประกอบการที่จะได้รับประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวน้อยที่สุด
