Abstract:
วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่ออุปสงค์การท่องเที่ยวใน สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว (สปป.ลาว) ของนักท่องเที่ยวต่างประเทศ วิเคราะห์แนวโน้มทิศทางการท่องเที่ยว ตลอดจนศึกษาปัญหาและอุปสรรคที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้เพื่อเป็นแนวทางเบื้องต้นแก่การวางแผนพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวของสปป.ลาวให้เหมาะสมกับศักยภาพที่มีอยู่ ขอบเขตในการศึกษา คือ นักท่องเที่ยวจากชาติตะวันตกที่เข้ามาเยือน สปป.ลาวระหว่างเดือนตุลาคม 2544 เมษายน 2545 โดยเก็บรวบรวมข้อมูลปฐมภูมิจากการทำแบบสอบถามของกลุ่มตัวอย่าง 384 ราย และข้อมูลทุติยภูมิจากแหล่งต่างๆ ใช้วิธีการศึกษาทั้งแบบพรรณาวิเคราะห์และแบบปริมาณวิเคราะห์ซึ่งอาศัยแบบจำลองมัลติโนเมียลโลจิท (Multinomial Logit) ตามแนวคิดของค่า Utility โดยปัจจัยที่นำมาศึกษาประกอบด้วย อายุ เพศ ค่าใช้จ่าย ภูมิลำเนา ความสนใจ สื่อ ผู้ร่วมทาง จำนวนครั้งที่มาสปป.ลาว ผลการศึกษาพบว่า ความร่วมมือระหว่างไทย-ลาว ได้อำนวยความสะดวกให้แก่นักท่องเที่ยวในการเดินทางเข้ามาเที่ยว สปป.ลาวยิ่งขึ้นเป็นลำดับ ทั้งในด้านเวลาและค่าใช้จ่าย นับแต่ปี 2539 และจำนวนนักท่องเที่ยวชาวไทยคิดเป็นสัดส่วน 80% ซึ่งสูงที่สุดของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติของ สปป.ลาว อย่างไรก็ตาม พัฒนาการทางด้านการท่องเที่ยวของ สปป.ลาวยังไม่อาจเทียบเคียงกับประเทศเพื่อนบ้านในกลุ่มอาเซียนด้วยกันเนื่องจากยังมีทรัพยากรแหล่งท่องเที่ยวที่ยังไม่ถูกนำเสนอและนโยบายที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวมีลักษณะครึ่งเปิด-ครึ่งปิด ส่วนผลที่ได้จากแบบจำลองค่อนข้างน่าพอใจ(ค่า Mc-Fadden R[superscript 2] =0.657) โดยพบว่าปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์เมื่อเทียบกับแหล่งท่องเที่ยวนันทนาการ คือ ความสนใจและแหล่งข้อมูล ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมเมื่อเทียบกับแหล่งท่องเที่ยวนันทนาการ คือ รายได้ ภูมิลำเนา เพศ ความสนใจ ผู้ร่วมทาง และสื่อ และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการเลือกแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติเมื่อเทียบกับแหล่งท่องเที่ยวนันทนาการคือ อายุและความสนใจ
