Abstract:
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาการกราฟต์เมทิลเมทาครีเลตบนเส้นใยไหมด้วยรังสีแกมมาร่วมกับอะครีเลตโมโนเมอร์โดยศึกษาปัจจัยต่างๆ ที่มีผลต่อปฏิกิริยาการกราฟต์โคโพลีเมอไรเซชันได้แก่ อัตราปริมาณรังสี ปริมาณรังสี อัตราส่วนเมทิลเมทาครีเลตต่อเมทานอลและการเติมสารตัวเติมอะครีเลตโมโนเมอร์บางชนิด เช่น นอมาล-บูทิลอะครีเลตและทู-เอทิลเฮกซิลอะครีเลตที่มีผลต่อปฏิกิริยาการเกิดกราฟต์ ผลที่เกิดจากปฏิกิริยากราฟต์โคโพลีเมอไรเซชันคือ โฮโมโพลิเมอร์ของเมทิลเมทาครีเลตและโคโพลีเมอร์ระหว่างเมทิลเมทาครีเลตกับเส้นใยไหม เมื่อทำการแยกโฮโมโพลีเมอร์ของเมทิลเมทาครีเลตออกโดยการสกัดด้วยตัวทำละลายเมทานอลจึงได้กราฟต์โคโพลีเมอร์ได้ทำการหาตัวแปรการกราฟต์ที่เป็นตัวบ่งชี้ร้อยละของการกราฟต์โคโพลีเมอร์ซึ่งมีความสัมพันธ์กับความสามารถในการดูดซึมน้ำ ศึกษาสมบัติเชิงกลต่างๆ ที่มีความสัมพันธ์กับการเกิดกราฟต์ ได้แก่ ความทนต่อแรงดึงและความยืดเมื่อขาด จากการศึกษาพบว่า เปอร์เซ็นต์การกราฟต์เพิ่มขึ้นตามปริมาณรังสี ความเข้มข้นของเมทิลเมทาครีเลตและสารตัวเติมแต่จะลดลงเมื่ออัตราประมาณรังสีเพิ่มขึ้น หลังการกราฟต์สามารถลดการดูดซึมน้ำของเส้นใยได้ดี โดยเมื่อทำการฉายรังสีที่อัตราปริมาณรังสี 0.83 kGy/hr ปริมาณรังสี 3.64 kGy อัตราส่วนเมทิลเมทาครีเลตเข้มข้น 70% และเติมนอมาล-บูทิลอะครีเลต 0.7% มีความสามารถกราฟต์ได้ร้อยละ 667 ความสามารถดูดซึมน้ำลดลงเหลือร้อยละ 22 หลังการกราฟต์เส้นใยไหมมีค่าต้านแรงดึงลดลงแต่มีค่าความยืดเมื่อขาดสูงขึ้น
