Abstract:
การกระทำความผิดขององค์กรอาชญากรรมมักเป็นการกระทำความผิดที่เป็นความผิด อาญาร้ายแรง และส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจอย่างมากมาย เช่นการก่อการร้าย การกรรโชก ทรัพย์ การเรียกค่าคุ้มครอง การจี้เครื่องบิน การเรียกค่าไถ่ การปล้น การบังคับขู่เข็ญ มือปืน รับจ้าง เป็นต้น ซึ่งความผิดเหล่านี้องค์กรที่กระทำความผิด จะนำเงินที่ได้จากการกระทำความผิด ไปเปลี่ยนแปลงเป็นทรัพย์สินอย่างอื่น และการกระทำขององค์กรอาชญากรรมดังกล่าวเกิดขึ้น อย่างมากในประเทศไทย และยากต่อการปราบปราบเนื่องจากองค์กรดังกล่าวเกี่ยวข้องกับผู้มี อิทธิพลอีกด้วย ประกอบกับอนุสัญญาสหประชาชาติเพื่อต่อต้านอาชญากรรมข้ามชาติที่จัดตั้งใน ลักษณะองค์กร ค.ศ. 2000 มีการกำหนดให้ความผิดอาญาร้ายแรง เป็นความผิดตามอนุสัญญา ดังกล่าว และกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของนานาอารยะประเทศมุ่งเน้นที่ระบุ ความผิดให้ครอบคลุมความผิดต่าง ๆ เพื่อเป็นไปตามอนุสัญญานี้ ด้วยเหตุนี้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของประเทศไทย จึงควรที่จะ เปิดช่องให้สามารถบังคับใช้มีความครอบคลุมความผิด ไม่ควรเจาะจงให้บังคับใช้กฎหมายฟอก เงินได้กับกิจการขององค์กรอาชญากรรมที่เป็นความผิดเพียง 11 ความผิดมูลฐาน เท่านั้น ซึ่ง ถือว่าเป็นความคับแคบ และเป็นการปิดช่องในการดำเนินการกับองค์การอาชญากรรม โดยการ เพิ่มเติมความผิดอาญาร้ายแรงเป็นความผิดมูลฐานกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน ของประเทศไทย กำหนดความผิดมูลฐานไว้อย่างกว้างขวางอย่างนานาอารยประเทศ เพื่อให้ การดำเนินการกับองค์กรอาชญากรรมมีประสิทธิภาพมากขึ้น
