Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาเพื่อประมาณค่า Hedge Ratio ผ่านแบบจำลองเศรษฐมิติต่างๆ คือคำนวณค่า Hedge Ratio ผ่านแบบจำลอง OLS, VECM และ GARCH และ ทดสอบประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยง (Hedging effectiveness) ในรูปของผลตอบแทนและเปอร์เซ็นต์การลดลงของความผันผวนของพอร์ตที่มีการป้องกันความเสี่ยงเทียบกับกรณีพอร์ตที่ไม่มีการป้องกันความเสี่ยงโดยครั้งนี้ศึกษาเฉพาะกรณีของยางแผ่นรมควันชั้น 3 ผลการศึกษา พบว่าผลการทดลองประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยงในกรณี In-Sample พอร์ตที่ใช้แบบจำลอง GARCH จะมีประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยงสูงสุดเมื่อพิจารณาจากขนาดของ Variance ที่ลดลงดังเช่นช่วงที่ 2, ช่วงที่ 3 และช่วงที่ 5 เนื่องจากปกติแล้วราคาในตลาดเงินสดและตลาดล่วงหน้า จะสะท้อนข้อมูลข่าวสารใหม่ๆ ที่เข้ามากระทบ เมื่อข้อมูลข่าวสารเปลี่ยนแปลง จะทำให้ราคาในตลาดเงินสดและตลาดล่วงหน้าเปลี่ยนแปลงไปด้วยเช่นกันดังนั้นแบบจำลอง GARCH ที่มีค่า Hedge Ratio จะผันผวนตลอดเวลาจึงมีประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยงมากกว่า แต่ก็อาจไม่จริงเสมอไปดังเช่นในช่วงที่ 1 และ 4 ถ้ายังคงพิจารณาตามตลาดไปเรื่อยๆ อาจนำไปสู่การประมาณค่า Hedge Ratio ที่ผิดพลาด ดังนั้นในกรณีนี้พอร์ตที่ใช้แบบจำลองแบบ Static (OLS และ VECM) มีประสิทธิภาพในการป้องกันความเสี่ยงมากกว่า ส่วนในกรณี Out-Sample พอร์ตที่ใช้แบบจำลอง OLS จะมีประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยงสูงสุดเมื่อพิจารณาจากขนาด Variance ที่ลดลงเช่นช่วงที่ 1, ช่วงที่ 2, ช่วงที่ 3 และ ช่วงที่ 5 ส่วนในช่วงที่ 4, ช่วงที่ 6 และช่วงที่ 7 พอร์ตที่ใช้แบบจำลอง GARCH จะมีประสิทธิผลในการป้องกันความเสี่ยงสูงสุด
