ปัจจัยกำหนดการขยายธุรกรรมของธนาคารต่างชาติในประเทศไทย

Abstract

วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อทำการทดสอบปัจจัยที่เป็นตัวกำหนดการตัดสินใจของธนาคารชาติที่จะเข้ามาขยายธุรกรรมหรือลงทุนเปิดสาขาในประเทศไทย โดยใช้วิธีการศึกษาทั้งในเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ สำหรับการศึกษาในเชิงปริมาณ ได้ตระหนักถึงปัจจัยทั้ง 2 ด้าน คือ ปัจจัยผลักดัน (Push factors) อันประกอบไปด้วยตัวแปรทางด้านเศรษฐกิจมหภาคของประเทศแม่ และปัจจัยดึงดูดตัว (Pull factors) โดยใช้ตัวแปรภาคการเงินของประเทศไทย รวมไปถึงปัจจัยทางด้านสถาบัน โดยนำมาทดสอบด้วยแบบจำลองสมการถดถอยและแบบจำลองแรงดึงดูด (Gravity Model) ซึ่งทำการศึกษาในช่วงปี พ.ศ. 2543 ถึง พ.ศ. 2551 ขณะที่การศึกษาในเชิงคุณภาพ ทำการศึกษาโดยใช้แบบสอบถามเพื่อสำรวจความคิดเห็นจากผู้แทนของธนาคารต่างชาติ ผลการศึกษา พบว่า แบบจำลองแรงดึงดูดมีความเหมาะสมที่จะใช้ในการศึกษานี้ โดยขนาดเศรษฐกิจของไทย ถือได้ว่าเป็นปัจจัยที่มีความสำคัญที่สุด ขณะที่มูลค่าการค้าและการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ก็เป็นปัจจัยหลักในการขยายธุรกรรมของธนาคารต่างชาติ อีกทั้งยังมีความสอดคล้องกับแนวคิดติดตามลูกค้าด้วย และในกรณีที่ภาครัฐดำเนินนโยบายเปิดเสรีการค้าและนโยบายปฏิรูประบบการเงินภายในประเทศ ก็ส่งผลต่อการเข้ามาขยายธุรกรรมของสาขาธนาคารต่างชาติอย่างมีนัยสำคัญเช่นกัน