Abstract:
ปัจจุบัน ปัญหาการค้าหญิงและเด็กเพื่อแสวงหาประโยชน์ในรูปแบบต่างๆ ได้กลายเป็นปัญหาที่ยากต่อการแก้ไข โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศในภูมิภาคแม่น้ำโขง ซึ่งประกอบด้วยประเทศไทย, ประเทศกัมพูชา, เวียดนาม, เมียนม่าร์, จีน และประเทศลาว ซึ่งกำลังเผชิญกับความรุนแรงของปัญหา ที่สืบเนื่องมาจากปัญหาการค้าหญิงและเด็กเพื่อบริการทางเพศหรือการบังคับใช้แรงงาน ได้พัฒนาไปสู่การกระทำความผิดอาญาในรูปขององค์กรอาชญากรรม ที่มีเครือข่ายโยงใยอย่างกว้างขวาง มีการดำเนินงานเป็นระบบ เป็นขั้นตอน วิทยานิพนธ์นี้ศึกษาเปรียบเทียบมาตรการการบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับการค้ามนุษย์โดยเฉพาะการค้าหญิงและเด็กข้ามประเทศไทย ลาว โดยเปรียบเทียบมาตรการทางกฎหมายภายในของทั้งสองประเทศ ที่ผู้วิจัยพบว่ายังไม่มีมาตรการทางกฎหมายภายในที่เหมาะสมกับสภาพปัญหา ขาดการบังคับใช้กฎหมายที่มีประสิทธิภาพ และ เจ้าพนักงานของรัฐผู้มีหน้าที่ปราบปรามผู้กระทำความผิด กลายเป็นผู้กระทำความผิดหรือมีส่วนในการกระทำผิดเสียเอง ทำให้ปัญหาดังกล่าวมิได้เป็นแค่ปัญหาภายในประเทศใดประเทศหนึ่งเท่านั้น หากแต่กลายเป็นปัญหาของภูมิภาคที่ทุกประเทศจะต้องร่วมมือกันแก้ไข การป้องกันและปราบปรามปัญหาการค้าหญิงและเด็กเพื่อแสวงหาประโยชน์ในรูปแบบต่างๆ ที่เกิดขึ้นในภูมิภาคแม่น้ำโขงโดยเฉพาะประเทศไทย-ลาว จะมีประสิทธิภาพได้นั้น นอกจากแต่ละประเทศในภูมิภาคจะต้องแก้ไขปรับปรุงมาตรการทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องและการบังคับใช้แล้ว ยังมีความจำเป็นอย่างยิ่งที่แต่ละประเทศต้องสร้างความความร่วมมือระหว่างกันอย่างเป็นระบบ อาทิเช่นความร่วมมือระหว่างประเทศในทางอาญาด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการส่งผู้ร้ายข้ามแดน การให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางอาญา เป็นต้น ซึ่งจะช่วยให้การแก้ไขปัญหาอาชญากรรมระหว่างประเทศ เกี่ยวกับการค้าหญิงและเด็กเพื่อแสวงประโยชน์ทุกรูปแบบประสบผลสำเร็จด้วยดี นอกจากความร่วมมือระหว่างประเทศในทางอาญาแล้ว แนวทางที่สำคัญที่สุดก็คือการทำข้อตกลงเรื่อง ความร่วมมือระหว่างประเทศในภูมิภาคแม่น้ำโขง ในลักษณะที่เป็นทางการ เพื่อป้องกันและปราบปรามการค้าหญิงและเด็กที่แสวงหาประโยชน์จากหญิงและเด็กโดยตรง ซึ่งจะช่วยขจัดปัญหาการค้าหญิงและเด็กเพื่อแสวงหาประโยชน์ดังกล่าวให้ลดลงจนหมดไปจากภูมิภาค
