Abstract:
ตามที่ประเทศไทยเข้าร่วมเป็นภาคีอนุสัญญาต่อต้านการทรมาน และการปฏิบัติหรือการลงโทษอื่นที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมหรือย่ำยีศักดิ์ศรี ค.ศ. 1984 (Convention against Torture and Other Cruel, Inhuman or Degrading Treatment or Punishment, 1984) เมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายน 2550 นั้น งานวิจัยฉบับนี้พบว่านับแต่มีการลงนามอนุสัญญาต่อต้านการทรมาน และการปฏิบัติหรือการลงโทษอื่นที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมหรือย่ำยีศักดิ์ศรี ปรากฏว่ายังไม่มีการปรับปรุงหรือบัญญัติกฎหมายภายในประเทศให้สอดคล้องกับมาตรฐานของอนุสัญญาดังกล่าวแต่อย่างใด และในระยะเวลาที่ผ่านมามีข่าวที่เชื่อถือได้อ้างถึงการซ้อมทรมานโดยเจ้าหน้าที่รัฐเกิดขึ้นในประเทศไทย รูปแบบการทรมานส่วนใหญ่มักจะเป็นการกระทำอันรุนแรงแต่แยบยล ซึ่งอาจอนุมานเป็นหลักฐานยืนยันได้ว่าเจ้าหน้าที่รัฐยอมรับและเชื่อว่าการปฏิบัติที่โหดร้าย ไร้มนุษยธรรมต่อผู้ที่ถูกจับกุมนั้นเป็นสิ่งที่ยอมรับได้ เจ้าหน้าที่รัฐผู้กระทำทรมานมักไม่เกรงกลัวต่อผลของการกระทำเนื่องจากกระบวนการสืบสวนสอบสวนที่ต้องดำเนินการโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐ และบทบัญญัติที่กำหนดความรับผิดทางอาญาสำหรับการกระทำทรมานยังไม่ชัดเจน ปัจจุบันประเทศไทยมีเพียงรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550 หมวด 3 สิทธิและเสรีภาพของชนชาวไทย กฎหมายอาญา และบทบัญญัติตามพระราชบัญญัติพิเศษบางฉบับที่บัญญัติหลักฏหมายซึ่งอาจนำมาใช้บังคับแก่กรณีการกระทำทรมานของเจ้าหน้าที่รัฐ แต่ยังขาดมาตรการบังคับใช้กฎหมายอย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งส่งผลให้เจ้าหน้าที่รัฐที่กระทำทรมานอาจรอดพ้นจากความรับผิดตามที่กฎหมายกำหนด ข้อเสนอแนะจากการศึกษาวิจัย คือ การปรับปรุงกฎหมายโดยสร้างความชัดเจน และกำหนดระดับความรุนแรงของฐานความผิดแก่กรณีที่เจ้าหน้าที่รัฐกระทำทรมาน และบัญญัติกฎหมายกำหนดกระบวนการตรวจสอบการทรมานที่รัดกุม เป็นธรรม และมีประสิทธิภาพ
