Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการออมรวมถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อระดับ การออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัย โดยใช้ข้อมูลจากโครงการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศ ไทย พ.ศ. 2550 ดำเนินการโดยสำนักงานสถิติแห่งชาติ ซึ่งการศึกษานี้ศึกษาเฉพาะประชากรที่อายุ ระหว่าง 50-59 ปี ซึ่งมีทั้งสิ้น 15,583 ครัวเรือน โดยได้ประชากรตัวอย่างทั้งหมด 25,575 ราย ผลการศึกษา พบว่า ประชากรตัวอย่างเกือบครึ่งหนึ่งมีการออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัย โดยมีระดับการออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัยต่ำกว่า 100,000 บาทมากที่สุด โดยส่วนใหญ่มีการ เริ่มออมเมื่ออยู่ในช่วงอายุ 40 - 49 ปี ผลการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุของระดับการออมเพื่อ ความมั่นคงยามสูงวัยกับตัวแปรอิสระ 12 ตัว สามารถร่วมกันอธิบายการแปรผันของระดับการ ออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัยได้ร้อยละ 18.3 สำหรับผลการวิเคราะห์การถดถอบแบบพหุขั้นตอน พบว่า ตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อระดับการออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 มีทั้งสิ้น 7 ตัวแปร โดยตัวแปรระดับการศึกษาสามารถอธิบายการแปรผันของระดับ การออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัยได้ดีที่สุด คือร้อยละ 9.7 รองลงมาคือ ตัวแปรความเพียงพอของ รายได้ รายได้ เขตที่อยู่อาศัย สถานภาพสมรส (โสด) จำนวนผู้พึ่งพิงในครัวเรือน สถานภาพสมรส (เคยสมรส) และอายุตามลำดับ ส่วนตัวแปรอิสระที่เหลือไม่สามารถเพิ่มอำนาจการอธิบายการแปร ผันของระดับการออมเพื่อความมั่นคงยามสูงวัยได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
