dc.contributor.author |
อวยพร พานิช |
|
dc.contributor.other |
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ภาควิชาวาทวิทยาและสื่อสารการแสดง |
|
dc.date.accessioned |
2006-08-15T08:20:55Z |
|
dc.date.available |
2006-08-15T08:20:55Z |
|
dc.date.issued |
2530 |
|
dc.identifier.isbn |
9745698245 |
|
dc.identifier.uri |
http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/1775 |
|
dc.description.abstract |
ภาษาในการสื่อสารของมนุษย์เราจำแนกได้เป็นภาษาที่เป็นถ้อยคำหรืออวัจนภาษาและภาษาที่ปรากฏในรูปแบบอื่น ซึ่งไม่ใช่ถ้อยคำหรืออวัจนภาษา ได้แก่ การแสดงสีหน้า ท่าทาง การแต่งกาย เป็นต้น การวิจัยนี้มุ่งศึกษาถึงเฉพาะอวัจนภาษาที่สื่อออกมาโดยผ่านวัจนภาษาในนวนิยายไทยช่วงปี พ.ศ. 2516-2525 โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาบทบาทของอวัจนภาษาที่ปรากฏในการเขียนนวนิยายว่าได้สะท้อนลักษณะวัฒนธรรมไทยมากน้อยเพียงใดและอย่างไร อีกทั้งรูปแบบในการนำเสนอนั้นเป็นเช่นใด การศึกษานี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยวิเคราะห์เนื้อหาจากเอกสาร จากการสุ่มเลือกนวนิยายเรื่องต่าง ๆ จากนวนิยายที่ได้รับรางวัลในรอบ 10 ปี ปีละไม่เกิน 2 เรื่อง รวมได้ 16 เรื่อง และจากนวนิยายที่ได้รับความนิยมจากผู้อ่านสูงอีกจำนวน 12 เรื่อง รวมทั้งสิ้น 28 เรื่อง ทั้งนี้ได้กำหนดเงื่อนไขว่า นวนิยายเหล่านั้นจะต้องตีพิมพ์จบบริบูรณ์ภายในเดือนมกราคม 2516 ถึงเดือนธันวาคม 2525 เนื่องจากการศึกษาเกี่ยวกับอวัจนภาษายังมีอยู่น้อยมาก งานวิจัยชิ้นนี้จึงได้ปู้พื้นฐานความรู้ในเชิงทฤษฎีเกี่ยวกับการสื่อสารเชิงอวัจนะ ซึ่งเแบ่งประเภทของอวัจนภาษาไว้เป็น 6 ประเภท ได้แก่ (1) กิริยาท่าทาง-การเคลื่อนไหวของร่างกาย (2) การสัมผัส (3) ลักษณะทางกายภาพ (4) เสียง (5) ระยะห่าง หรือเทศภาษา และ (6) เวลาหรือกาลภาษา จากการศึกษาพบว่าในวัฒนธรรมไทยนั้น มีการใช้มือและไหล่สูง แต่ไม่นิยมการสัมผัสการใช้อวัจนภาษาของคนไทยที่ปรากฏในนวนิยายสะท้อนถึงค่านิยมและบุคลิกลักษณะของคนไทยได้ชัดเจน เช่น ความเกรงใจ การนบนอบ และความสำรวม ไม่ค่อยแสดงออก นอกจากนี้ในการศึกษาครั้งนี้ยังด้นำเอาแนวทางการศึกษาจากทฤษฎีโครงสร้างและทฤษฎีการหน้าที่มาเป็นแกนในการอธิบายสิ่งที่ปรากฎในการนำเสนอวัจนภาษาในนวนิยายไทย เพื่อชี้ให้เห็นถึงวิธีการที่อาจศึกษาได้เป็นอย่างดีและจุดอ่อนของการใช้แนวทางการศึกษาเหล่านั้น อย่างไรก็ดี ปัญหาที่พบในการวิจัยครั้งนี้ คือความยากลำบากในการพิจารณาอวัจนภาษาในแง่ที่เป็นกระบวนการสื่อสาร เพราะใช้วิธีการศึกษาอวัจนภาษาผ่านวัจนภาษาแทนที่จะเป็นการศึกษาจากตัวอวัจนภาษาโดยตรงเลย แต่ข้อดีที่ได้ก็คือมองเห็นวิธีการนำเสนอของนักเขียนว่าเสนอวัจนภาษาในรูปแบบใด อย่างไร อันจะเป็นประโยชน์ในการศึกษาถึงกลวิธีการสร้างสรรค์ศิลปการประพันธ์ของไทยต่อไป |
en |
dc.description.sponsorship |
ทุนอุดหนุนการวิจัยจากทุนงบประมาณแผ่นดิน พ.ศ. 2526 |
en |
dc.format.extent |
36582426 bytes |
|
dc.format.mimetype |
application/pdf |
|
dc.language.iso |
th |
en |
dc.publisher |
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
en |
dc.rights |
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย |
en |
dc.subject |
ภาษาท่าทาง |
en |
dc.subject |
การสื่อสารโดยไม่ใช้คำพูด |
en |
dc.subject |
นวนิยายไทย--ประวัติและวิจารณ์ |
en |
dc.title |
อวัจนภาษาในนวนิยายรอบทศวรรษ 2516-2525 : รายงานผลการวิจัย |
en |
dc.type |
Technical Report |
en |
dc.email.author |
Uayporn.P@chula.ac.th |
|