ปัจจัยกำหนดอาชญากรรมในประเทศไทย

Abstract

ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอัตราการเกิดอาชญากรรมกับปัจจัยทางเศรษฐกิจ สังคม และกายภาพ รวมถึงศึกษาผลจากการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมของตำรวจ ที่มีต่ออัตราการเกิดอาชญากรรม ในการศึกษาครั้งนี้จะวิเคราะห์โดยใช้วิธี OLS (Ordinary least squares) ข้อมูลที่ใช้เป็นข้อมูลภาคตัดขวาง (Panel data) รายจังหวัดทั้ง 76 จังหวัดในประเทศไทย ระหว่างปี พ.ศ. 2542-2551 ผลการศึกษาพบว่า ลักษณะทางกายภาพของพื้นที่ พิจารณาจากจำนวนโรงงานอุตสาหกรรมต่อพื้นที่ และอัตราการเกิดอาชญากรรมในจังหวัดพื้นที่ติดกัน มีผลกระทบต่ออัตราการเกิดอาชญากรรมในจังหวัด อย่างมีนัยสำคัญในทางบวก สำหรับสัดส่วนของแรงงานที่มีระดับการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายหรือเทียบเท่า ต่อกำลังแรงงานในจังหวัด ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึง สัดส่วนของผู้มีต้นทุนในการก่ออาชญากรมสูงนั้น จะมีผลในทางลบ หากความหนาแน่นของประชากรต่อพื้นที่ลดลง ส่งผลให้อัตราการเกิดอาชญากรรมเพิ่มขึ้น และสัดส่วนของแรงงานต่างด้าวต่อกำลังแรงงานในจังหวัดนั้น มีผลกระทบต่ออัตราการเกิดอาชญากรรมในทางบวก ขณะเดียวกันจากการศึกษายังพบว่า กิจกรรมทางเศรษฐกิจซึ่งวัดโดยผลิตภัณฑ์มวลรวมจังหวัด ต่อหัวประชากร และความครอบคลุมของการมีหลักประกันทางสังคม ซึ่งวัดโดยสัดส่วนของผู้ประกันตนในกองทุนประกันสังคมต่อกำลังแรงงานในจังหวัด หากปัจจัยเหล่านี้ไม่ได้มีระดับที่สูงเพียงพอนั้น ก็มิได้ทำให้อัตราการเกิดอาชญากรรมลดลง สำหรับผลจากการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมของตำรวจที่มีต่ออัตราการเกิดอาชญากรรม หากสัดส่วนของการจับได้ต่อการแจ้งคดีทั้งหมดเพิ่มขึ้น ซึ่งมีนัยว่าหากตำรวจทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น จะส่งผลให้อัตราการเกิดอาชญากรรมลดลง นอกจากนี้เมื่อพิจารณาถึงความแตกต่างกันของปัจจัยกำหนดอาชญากรรมแต่ละประเภท หากอัตราการว่างงานในจังหวัดเพิ่มสูงขึ้น จะส่งผลให้คดีอุกฉกรรจ์และสะเทือนขวัญเพิ่มขึ้น แต่เมื่อความหนาแน่นของประชากรต่อพื้นที่เพิ่มขึ้น จะส่งผลให้คดีที่รัฐเป็นผู้เสียหายและคดีชีวิต ร่างกายและเพศลดลง