เปรียบเทียบพฤติกรรมการสอนของอาจารย์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลากับวิทยาลัยครูสงขลา ตามการรับรู้ของอาจารย์และนักศึกษา

Abstract

ในการเปรียบเทียบพฤติกรรมการสอนของอาจารย์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลากับวิทยาลัยครูสงขลา ตามการรับรู้ของอาจารย์และนักศึกษา มีผลสรุปโดยย่อดังนี้ วัตถุประสงค์ในการวิจัย เพื่อเปรียบเทียบความคิดเห็นของอาจารย์ และนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา กับครูวิทยาลัยครูสงขลาที่ให้ความสำคัญของพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอน และความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนทั้งระหว่างสถาบันและสถาบันเดียวกันในวิชาเอกภาษาไทย วิชาเอกภาษาอังกฤษ วิชาเอกคณิตศาสตร์ วิชาเอกวิทยาศาสตร์ วิชาเอกสังคมศึกษา และวิชาการศึกษา ว่ามีความแตกต่างหรือไม่เพียงใด วิธีดำเนินการวิจัย ผู้วิจัยนำแบบสอบถามที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นไปให้อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครีนทรวิโรฒสงขลา และวิทยาลัยครูสงขลา ซึ่งได้ทำการเรียนการสอนในวิชาเอกต่างๆ มาแล้วเกินกว่าครึ่งหนึ่งของภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2522 เป็นผู้ตอบเกี่ยวกับความสำคัญของพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอน และความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน ได้แบบสอบถามของอาจารย์มาสถาบันละ 20 ฉบับ รวม 40 ฉบับ และได้แบบสอบถามจากนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา และวิทยาลัยครูสงขลา จำนวน 641 ฉบับ นำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบโดยหาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าที สรุปผลของการวิจัย 1. อาจารย์ทั้งสองสถาบัน มีความคิดเห็นเกี่ยวกับความสำคัญของพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอนในวิชาเอกภาษาอังกฤษ วิชาเอกคณิตศาสตร์ และวิชาการศึกษา ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรม สำหรับวิชาเอกภาษาไทย วิชาเอกวิทยาศาสตร์ และ วิชาเอกสังคมศึกษา มีความเห็นแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 5.8 ของพฤติกรรมทั้งหมด 2. อาจารย์ทั้งสองสถาบันประเมินเกี่ยวกับความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์เองที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรมในวิชาเอกภาษาไทย วิชาเอกภาษาอังกฤษ วิชาเอกวิทยาศาสตร์ วิชาเอกสังคมศึกษา และวิชาการศึกษา แต่ประเมินความถี่ของพฤติกรรมแตกต่างกันร้อยละ 5 ของพฤติกรรมทั้งหมด ในวิชาเอกคณิตศาสตร์ 3. นักศึกษาทั้งสองสถาบันมีความเห็นเกี่ยวกับความสำคัญของพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรม ในวิชาการศึกษาแต่มีความเห็นแตกต่างร้อยละ 32.5 ในวิชาเอกภาษาไทย วิชาเอกภาษาอังกฤษ วิชาเอกคณิตศาสตร์ และวิชาเอกสังคมศึกษา ส่วนวิชาเอกวิทยาศาสตร์มีความเห็นแตกต่างกันร้อยละ 87.5 ของพฤติกรรมทั้งหมด 4. นักศึกษาทั้งสองสถาบันประเมินเกี่ยวกับความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน ในวิชาเอกภาษาอังกฤษแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ร้อยละ 80 ในวิชาการศึกษาแตกต่างกันร้อยละ 45 นอกจากนี้ประเมินแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 25.62 ของพฤติกรรมทั้งหมด 5. อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา มีความเห็นเกี่ยวกับความสำคัญพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรม ในวิชาเอกวิทยาศาสตร์ และวิชาการศึกษา แต่มีความเห็นแตกต่างร้อยละ 27.5 ในวิชาเอกภาษาอังกฤษ และวิชาเอกคณิตศาสตร์ ส่วนวิชาเอกภาษาไทยมีความเห็นแตกต่างกันร้อยละ 7.5 และวิชาเอกสังคมศึกษา มีความแตกต่างกันร้อยละ 2.5 ของพฤติกรรมทั้งหมด 6. อาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา ประเมินเกี่ยวกับความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรมในวิชาเอกวิทยาศาสตร์ แต่มีความแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 28.75 ในวิชาเอกภาษาไทย และวิชาเอกภาษาอังกฤษ ส่วนวิชาเอกคณิตศาสตร์ วิชาเอกสังคมศึกษา และวิชาการศึกษา มีความเห็นแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 4.16 ของพฤติกรรมทั้งหมด 7. อาจารย์และนักศึกษาวิทยาลัยครูสงขลามีความเห็นเกี่ยวกับความสำคัญของพฤติกรรมต่อประสิทธิภาพของการสอนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ทุกพฤติกรรมในวิชาเอกคณิตศาสตร์ นอกนั้นมีความเห็นแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 10.6 ของพฤติกรรมทั้งหมด 8. อาจารย์และนักศึกษาวิทยาลัยครูสงขลาประเมินเกี่ยวกับความถี่ของพฤติกรรมการสอนของอาจารย์ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติทุกพฤติกรรมในวิชาเอกวิทยาศาสตร์ ส่วนในวิชาเอกสังคมศึกษามีความเห็นแตกต่างกันร้อยละ 17.5 และในวิชาการศึกษาร้อยละ 2.5 นอกนั้นมีความเห็นแตกต่างกันเฉลี่ยร้อยละ 9.17 ของพฤติกรรมทั้งหมด เมื่อพิจารณาตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้ว่าความแตกต่างจะต้องมากกว่าร้อยละ 50 ของพฤติกรรมทั้งหมดจึงนับว่ามีความแตกต่างกัน ดังนั้นผลการวิจัยพบว่า ความเห็นของอาจารย์และนักศึกษามหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา และวิทยาลัยครูสงขลา ทั้งที่เปรียบเทียบระหว่างสถาบันและในสถาบันเดียวกันไม่มีความแตกต่างกันทุกวิชาเอก จึงไม่เป็นไปตามสมมติฐานที่ตั้งไว้ทุกข้อ ข้อเสนอแนะ ผู้บริหาร อาจารย์ และนักศึกษา และผู้สนใจทั่วไปควรทราบว่าพฤติกรรมการสอนของอาจารย์มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ สงขลา และวิทยาลัยครูสงขลา จากการประเมินของอาจารย์และนักศึกษาไม่แตกต่างกันมากนัก ผู้บริหารและอาจารย์ทั้งสองสถาบันควรนำผลการวิจัยนี้มาพิจารณาว่าพฤติกรรมใดอยู่ในลักษณะที่ควรมีการปรับปรุงก็ควรจะได้พิจารณาหาวิธีปรับปรุง และพัฒนาพฤติกรรมนั้นๆ ให้มีความเหมาะสมยิ่งขึ้น