การนำชื่อโดเมนมาเป็นหลักประกันการชำระหนี้

Abstract

ชื่อโดเมนเป็นทรัพย์สินทางปัญญาประเภทหนึ่งซึ่งเจ้าของชื่อโดเมนมีสิทธิแต่เพียงผู้เดียว (Exclusive Right) ที่จะใช้สอยและหวงกันไม่ให้บุคคลภายนอกมาล่วงสิทธิ นอกจากนี้ ชื่อโดเมนยังเป็นทรัพย์สินตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 138 และจัดเป็น สิทธิทางทรัพย์สิน (Economic Right) เพราะสามารถตีราคาเป็นตัวเงินและโอนเปลี่ยนมือกันได้ ตามมาตรฐานการบัญชีฉบับที่ 51 (ปรับปรุง 2550) ชื่อโดเมนเป็นสินทรัพย์ไม่มีตัวตนที่สามารถบันทึกบัญชีได้ และวิธีประเมินมูลค่าชื่อโดเมนมีอยู่ด้วยกัน 3 วิธี ได้แก่ 1. การประเมินมูลค่าชื่อโดเมนโดยวิธีต้นทุน (Cost Approach) 2. การประเมินมูลค่าชื่อโดเมนโดยวิธีเปรียบเทียบข้อมูลตลาด (Comparison/Market Approach) และ 3. การประเมินมูลค่า ชื่อโดเมนโดยวิธีรายได้ (Income Approach) ผู้เขียนเห็นว่าชื่อโดเมนสามารถนำมาเป็นหลักประกันได้โดยสามารถทำได้ 3 วิธี คือ (ก) ภายใต้สัญญาแบบมีเงื่อนไขบังคับก่อนหรือสัญญาแบบมีเงื่อนไขบังคับหลังตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 183 (ข) ภายใต้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 703 วรรคสอง โดยแก้ไขเพิ่มเติมให้ชื่อโดเมนนำมาจำนองได้ และ (ค) ภายใต้ร่างพระราชบัญญัติหลักประกันทางธุรกิจ พ.ศ.... มาตรา 8 (5) โดยออกกฎกระทรวงให้ชื่อโดเมนสามารถนำมาเป็นหลักประกันได้ ในบรรดา 3 วิธี ผู้เขียนเห็นว่าวิธีที่ 3 ดีที่สุด เพราะผู้ให้หลักประกันยังคงมีสิทธิครอบครองและใช้สอยประโยชน์ในชื่อโดเมนได้ในระหว่างที่สัญญาหลักประกันมีผลใช้บังคับและผู้รับหลักประกันได้รับความคุ้มครองในฐานะเจ้าหนี้มีประกัน ผู้เขียนเห็นว่าการบังคับหลักประกันชื่อโดเมนสามารถทำได้ 2 วิธี คือ 1. การขายทอดตลาดโดยนำชื่อโดเมนไปประมูลขายในเว็บไซต์เพื่อนำเงินมาชำระหนี้ และ 2. ให้ชื่อโดเมนที่เป็นหลักประกันหลุดเป็นสิทธิของผู้รับหลักประกัน โดยที่ผู้รับหลักประกันสามารถนำชื่อโดเมนไปใช้ประโยชน์ในเชิงพาณิชย์ได้ต่อไป