การจำกัดสิทธิในเสรีภาพแห่งการแสดงออกโดยรัฐ ภายใต้มาตรา 19 ของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิของพลเมืองและสิทธิทางการเมือง ค.ศ.1966 : ศึกษากรณีประเทศไทย

Abstract

ศึกษาถึงหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการจำกัดสิทธิในเสรีภาพแห่งการแสดงออกของปัจเจกบุคคลโดยรัฐ ตามกรอบของมาตรา 19 ของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิของพลเมืองและสิทธิทางการเมือง ค.ศ.1966 ซึ่งจากการศึกษาพบว่าในบทบัญญัติของสนธิสัญญาฉบับนี้ได้กำหนดว่า แม้สิทธิในเสรีภาพแห่งการแสดงออกของปัจเจกบุคคลจะสามารถถูกจำกัดได้โดยรัฐก็ตาม แต่ในการใช้อำนาจจำกัดสิทธิเสรีภาพนั้นก็ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่บทบัญญัติได้กำหนดอย่างเคร่งครัด กล่าวคือ รัฐต้องมีการตรากฎหมายรับรองการใช้อำนาจจำกัดสิทธิเสรีภาพนั้น และการจำกัดสิทธิเสรีภาพนั้นรัฐต้องกระทำเท่าที่จำเป็น เพื่อปกป้องคุ้มครองสิทธิและชื่อเสียงของบุคคลอื่น (Rights or Reputations of Others) เพื่อความมั่นคงของชาติ (National Security) เพื่อความสงบเรียบร้อยของสังคม (Public Order) เพื่อการสาธารณสุข (Public Health) หรือเพื่อศีลธรรมอันดีของประชาชน (Public Moral) เท่านั้น เนื่องจากหลักการดังกล่าวถือเป็นสิทธิมนุษยชนที่เป็นมาตรฐานขั้นต่ำ (Minimum Standards) ที่จะสามารถปฏิบัติต่อมนุษย์ได้