Abstract:
ศึกษาความรู้สึกสิ้นหวังของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลายอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก และศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง เพศ การใช้แอลกอฮอล์ การใช้สารเสพติด ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองและเหตุการณ์เครียดในชีวิต กับความรู้สึกสิ้นหวังของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย จำนวน 139 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือแบบประเมินการใช้แอลกอฮอล์และการใช้สารเสพติด แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง แบบประเมินเหตุการณ์เครียดในชีวิต และแบบประเมินความรู้สึกสิ้นหวังซึ่งผ่านการตรวจสอบตวามตรงเชิงเนื้อหา และหาความเที่ยงโดยวิธีสัมประสิทธิ์แอลฟาครอนบาค ได้ค่าความเที่ยงเท่ากับ .65, .79, .85 และ.81 ตามลำดับ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าไคสแควร์ ค่าฟี และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน ผลการวิจัยพบว่า 1. ค่าคะแนนของความรู้สึกสิ้นหวังของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก อยู่ในระดับไม่รุนแรง 2. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองมีความสัมพันธ์ทางลบ กับความรู้สึกสิ้นหวังของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก อย่างมีนัยสำคัญทางสิติที่ระดับ .05 (r=-.539) ส่วนเหตุการณ์เครียดในชีวิตรายรวมและเหตุการณ์เครียดในชีวิตรายด้าน คือ ด้านครอบครัว มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความรู้สึกสิ้นหวังของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก อย่างมีนัยสำคัญทางสิติที่ระดับ .05 (r=.217 และ .256 ตามลำดับ) ปัจจัยด้าน เพศ การใช้แอลกอฮอล์ การใช้สารเสพติด และเหตุการณ์เครียดในชีวิตในรายด้าน คือ ด้านเพื่อน และด้านการเรียนไม่มีความสัมพันธ์กับความรู้สึกสิ้นหวังนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
