Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของการเกิดความเด่นชัดในความตาย เพศ และความดึงดูดใจทางกายภาพของผู้หญิง ที่มีต่อการประเมินความดึงดูดใจต่อผู้หญิงและการเหยียดเพศแบบแยกขั้ว ผู้ร่วมการทดลองประกอบด้วยนิสิตปริญญาตรี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จำนวน 200 คน จัดเข้าสู่การทดลอง 8 เงื่อนไข แบ่งเป็นเงื่อนไขละ 25 คน ผู้วิจัยจัดกระทำให้ผู้ร่วมการทดลองเกิดความเด่นชัดตามแต่ละเงื่อนไข แล้วให้ตอบมาตรวัดสภาวะอารมณ์ จากนั้นจึงให้ประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพ และความประทับใจต่อภาพผู้หญิงและตอบมาตรวัดการเหยียดเพศแบบแยกขั้ว ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้ชายในเงื่อนไขที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยไม่แตกต่างจากเงื่อนไขควบคุม ในขณะที่ประเมินความประทับใจต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนต่ำกว่าเงื่อนไขควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 และประเมินความประทับใจต่อภาพผู้หญิงเรียบร้อยไม่แตกต่างจากเงื่อนไขควบคุม 2. ผู้ชายในเงื่อนไขที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนไม่แตกต่างจากภาพผู้หญิงเรียบร้อย ในขณะที่ประเมินความประทับใจต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนต่ำกว่าภาพผู้หญิงเรียบร้อยอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.001 3. ผู้หญิงในเงื่อนไขที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพและความประทับใจต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยไม่แตกต่างจากเงื่อนไขควบคุม 4. ในเงื่อนไขที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายผู้ชายประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยสูงกว่าผู้หญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 ในขณะที่ประเมินความประทับใจต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยไม่แตกต่างจากผู้หญิง 5. ในเงื่อนไขควบคุมผู้ชายประเมินความดึงดูดใจทางกายภาพต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยสูงกว่าผู้หญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 และ .001 ตามลำดับ อีกทั้งยังประเมินความประทับใจต่อภาพผู้หญิงยั่วยวนและภาพผู้หญิงเรียบร้อยสูงกว่าผู้หญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 6. ผู้ที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายมีคะแนนจากมาตรวัดสภาวะอารมณ์ไม่แตกต่างจากผู้ที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในผลการเรียนที่ย่ำแย่ 7. ผู้ชายมีคะแนนจากมาตรวัดการเหยียดเพศแบบแยกขั้วสูงกว่าผู้หญิงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.01 ในขณะที่ ผู้ชายที่ได้รับการเหนี่ยวนำให้เกิดความเด่นชัดในความตายที่ได้ประเมินภาพผู้หญิงยั่วยวนมีคะแนนจากมาตรวัดการเหยียดเพศแบบแยกขั้วไม่แตกต่างจากเงื่อนไขควบคุม