การคุ้มครองพยานในคดีอาญา : ศึกษากรณีบทบาทศาลยุติธรรม

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาถึงบทบาทและอำนาจหน้าที่ของศาลยุติธรรมในการให้ความ คุ้มครองพยานบุคคลในคดีอาญาตามบทบัญญัติแห่งกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองพยาน ได้แก่ ประมวลกฎหมายอาญา ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา พระราชบัญญัติ คุ้มครองพยานในคดีอาญา พ.ศ.2546 พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 รวมถึง ระเบียบภายในของศาลยุติธรรม โดยการดำเนินการคุ้มครองพยานของศาลจะมีลักษณะทั้งที่เป็น การคุ้มครองพยานให้ได้รับความปลอดภัย การป้องกันหรือหลีกเลี่ยงมิให้มีการคุกคามพยาน การ พิจารณาลงโทษผู้กระทำการคุกคามพยาน ตลอดจนการปฏิบัติต่อพยานอย่างเหมาะสม ผลจากการศึกษาวิจัยพบว่า การดำเนินการคุ้มครองพยานโดยศาลยังมีปัญหาและ ข้อจำกัดหลายประการที่จำเป็นจะต้องได้รับการปรับปรุงแก้ไข เช่น กระบวนการยุติธรรมทางอาญา มาตรการทางกระบวน พิจารณาบางมาตรการไม่มีหลักเกณฑ์ที่ชัดเจนในการนำมาใช้เพื่อคุ้มครองพยาน ปัญหาในเรื่อง การดำเนินมาตรการคุ้มครองพยานโดยศาลตามพระราชบัญญัติคุ้มครองพยานในคดีอาญา พ.ศ. 2546 ไม่ว่าจะเป็นมาตรการทั่วไป มาตรการพิเศษหรือการคุ้มครองข้อมูลของพยาน ปัญหา ข้อจำกัดในเรื่องคำนิยามของบุคคลที่สมควรได้รับความคุ้มครอง ปัญหาในเรื่องการปฏิบัติต่อ พยานบุคคลในคดีอาญา ฯลฯ ผู้เขียนได้เสนอแนวทางในการปรับปรุงแก้ไขบทบัญญัติแห่งกฎหมายซึ่งได้กำหนด มาตรการที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองพยานโดยศาล โดยเห็นควรแก้ไขบทบัญญัติให้มีความ ชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นในเรื่องของหลักเกณฑ์ในการดำเนินการหรือถ้อยคำในบทบัญญัติแห่ง กฎหมาย รวมถึงการกำหนดบทบัญญัติเพิ่มเติมให้ศาลมีบทบาทและอำนาจหน้าที่ในการ คุ้มครองพยานที่มากขึ้น เพื่อให้ศาลสามารถดำเนินการคุ้มครองพยานได้อย่างเต็มที่ และเพื่อ ความสัมฤทธิ์ผลของการคุ้มครองพยานโดยรวม อันจะส่งผลต่อประสิทธิภาพในการดำเนิน