Abstract:
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยคัดสรรที่สัมพันธ์กับการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ของวัยรุ่นชายในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชายจำนวน 632 คน จาก 11โรงเรียน แบ่งเป็นนักเรียนชายระดับมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 จำนวน 331 คน และนักเรียนชายระดับอาชีวศึกษาปีที่ 1-3 จำนวน 301 คน โดยสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ปัจจัยที่ใช้ในการศึกษาได้แก่ เพื่อนสนิทนำดื่มเครื่องดื่มมาให้ดื่ม ตัวแบบเพื่อนสนิทที่ดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ เจตคติต่อการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ของเพื่อนสนิท บรรทัดฐานการดื่มของเพื่อนสนิทที่รับรู้ พฤติกรรมการดื่มเครื่องดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ของบิดาและมารดา เจตคติต่อการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ ความวิตกกังวลในการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม สัมพันธภาพภายในครอบครัว การแสวงหาความตื่นเต้นเร้าใจในสัมผัส และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยนี้คือ แบบสอบถาม แบ่งออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่หนึ่งเป็นแบบสอบถามข้อมูลทั่วไป ส่วนที่สองเป็นแบบวัดจำนวน 5 ชุดด้วยกัน คือ แบบวัดความวิตกกังวลในการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคม แบบวัดอิทธิพลของเพื่อน แบบวัดเจตคติต่อการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ แบบวัดสัมพันธภาพภายในครอบครัว และแบบวัดการแสวงหาความตื่นเต้นเร้าใจในสัมผัส ข้อมูลที่ได้นำมาวิเคราะห์ค่าสถิติเชิงพรรณนา และค่าสถิติการวิเคราะห์จำแนกกลุ่ม ผลการวิเคราะห์พบว่า ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์เป็นประจำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (Wilks’ Lambda 0.188, p < .05) ได้แก่ เพื่อนสนิทนำเครื่องดื่มมาให้ดื่ม บรรทัดฐานการดื่มของเพื่อนสนิทที่รับรู้ เจตคติต่อการดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ และเกรดเฉลี่ยสะสมรวมทุกภาคการศึกษา โดยปัจจัยดังกล่าวสามารถร่วมพยากรณ์ได้ถูกต้อง คิดเป็นร้อยละ 95.34 ของปัจจัยทั้งหมดที่จะสามารถพยากรณ์การดื่มเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์เป็นประจำได้
