Abstract:
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550 ได้บัญญัติให้องค์กรอัยการเป็นองค์กรตามรัฐธรรมนูญ โดยกำหนดให้องค์กรอัยการไทยมีความเป็นอิสระในการบริหารงานบุคคล งบประมาณ และการดำเนินงานอื่นใดจากฝ่ายบริหาร อันถือได้ว่าเป็นการก่อตั้งสถานะความเป็นสถาบันตามกฎหมายในรัฐธรรมนูญ ให้กับองค์กรอัยการเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ นอกจากนี้ยังมีการยึดโยงการใช้อำนาจขององค์กรอัยการกับประชาชนผู้เป็นเจ้าของอำนาจอธิปไตย ผ่านการเห็นชอบในการแต่งตั้งอัยการสูงสุดโดยวุฒิสภาที่มาจาก การเลือกตั้งโดยตรงจากประชาชน จากหลักการดังกล่าวส่งผลทำให้จำเป็นต้องมีการปรับปรุงระบบการดำเนินคดีอาญาภาครัฐในชั้นอัยการให้มีประสิทธิผลเพิ่มขึ้น ทั้งนี้เพื่อให้อัยการมีอิสระในการพิจารณาสั่งคดีและการปฏิบัติหน้าที่ให้เป็นไปโดยเที่ยงธรรม การที่รัฐธรรมนูญกำหนดให้องค์กรอัยการเป็นองค์กรอื่นตามรัฐธรรมนูญ มีเจตนารมณ์ที่จะสร้างหลักประกันและความเป็นอิสระในการปฏิบัติราชการ โดยปราศจากการแทรกแซงจากองค์กรและอิทธิพลทางการเมือง โดยกำหนดให้การสั่งคดีของอัยการต้องทำโดยอิสระเพื่อให้เกิดความเที่ยงธรรม วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่งศึกษาเปรียบเทียบกับบทบาทของอัยการ ในการดำเนินคดีอาญาตามแนวทางของสหประชาชาติ ตามแนวทางของสมาคมอัยการระหว่างประเทศ ตามแนวทางของสภายุโรป และแนวปฏิบัติของอัยการในนานาอารยประเทศ เพื่อพัฒนาแนวทางในการใช้ดุลยพินิจสั่งคดีอาญาให้ดียิ่งขึ้น และศึกษาเพื่อสร้างหลักประกันความเป็นอิสระในการปฏิบัติหน้าที่ โดยมีมาตรการในการคุ้มครองดุลยพินิจในการสั่งคดีอาญาของอัยการตามมาตรฐานสากล ทั้งนี้เพื่อให้อัยการสามารถอำนวยความยุติธรรมแก่ประชาชนได้โดยอิสระและเที่ยงธรรมต่อไป
