การนำโทษที่มีลักษณะประจานมาใช้กับผู้กระทำความผิด

Abstract

ในปัจจุบันโทษทางอาญาของประเทศไทยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 18 มีอยู่ 5 สถาน คือ ประหารชีวิต จำคุก กักขัง ปรับ และริบทรัพย์สิน ซึ่งยังคงขาดความหลากหลายและมีปัญหาหรือข้อจำกัดในการบังคับใช้อยู่บางประการ จึงควรที่จะต้องมีโทษหรือมาตรการทางอาญาอื่น เพื่อเป็นทางเลือกให้แก่ศาลในการนำมาปรับใช้ให้เหมาะสมกับผู้กระทำความผิดและลักษณะของการกระทำความผิด อันจะทำให้การลงโทษมีประสิทธิภาพมากขึ้น มาตรการลงโทษที่มีลักษณะประจานเป็นวิธีการหนึ่งที่มีรากฐานแนวคิดมาจากการลงโทษแบบประจานในอดีต ซึ่งในปัจจุบันบางประเทศได้นำแนวคิดของการลงโทษในลักษณะดังกล่าวกลับมาใช้ใหม่ โดยปรับปรุงให้มีความเหมาะสมมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีการนำมาใช้กับกรณีผู้กระทำความผิดที่เป็นนิติบุคคลด้วย ในงานวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาแนวคิดทฤษฎีของมาตรการลงโทษที่มีลักษณะประจาน และการนำมาใช้ในต่างประเทศ ทั้งกรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นบุคคลธรรมดาและกรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นนิติบุคคล เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมในการนำมาใช้ในคดีอาญาของประเทศไทย จากการศึกษาพบว่า มาตรการลงโทษที่มีลักษณะประจานมีข้อดีอยู่หลายประการ แต่การนำมาใช้กับผู้กระทำความผิดที่เป็นบุคคลธรรมดามีปัญหาหรือข้อกังวลเกี่ยวกับผลกระทบที่อาจจะเกิดขึ้นกับผู้กระทำความผิด แต่การนำมาใช้กับผู้กระทำความผิดที่เป็นนิติบุคคลนั้น ประโยชน์ที่ได้รับมีมากกว่าผลเสีย อีกทั้งข้อจำกัดต่าง ๆ ก็สามารถป้องกันหรือหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้น จึงควรนำมาใช้กับกรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นนิติบุคคล โดยแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายให้การประกาศโฆษณาการกระทำความผิดผ่านสื่อต่าง ๆ เป็นโทษอย่างหนึ่งสำหรับผู้กระทำความผิดที่เป็นนิติบุคคล เพื่อให้โทษทางอาญามีความหลากหลายและเหมาะสมกับผู้กระทำความผิด ซึ่งจะทำให้การลงโทษมีประสิทธิภาพมากขึ้น