การประเมินค่าความต้านทานการเกิดร่องล้อของถนนไร้ผิวทางผสมสารผสมเพิ่ม

Abstract

งานวิจัยนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาหาประสิทธิภาพของารผสมเพิ่มในการลดการเกิดร่องล้อของพื้นผิวถนนลูกรังบดอัดแน่น โดยใช้เครื่องมือการทดสอบที่พัฒนาขึ้นมาเพื่อจำลองการเกิดร่องล้อของผิวถนน ภายใต้สภาวะน้ำหนักบรรทุก ความชื้น การหลุดร่อนของพื้นผิวดินสารผสมเพิ่มที่ใช้ในการศึกษาวิจัยคือ ยางธรรมชาติ (Natural Rubber) โมโนแซคคาไรด์ (Monosaccharide) แมกนีเซียคลอไรด์ (Magnesium chloride) และไฮเดรตไลม์ (Hydrted ime) สำหรับการเตรียมตัวอย่างการทดสอบจะจำแนกการเตรียมตัวอย่างเป็นสองรูปแบบคือ รูปแบบแรกเป็นการใช้สารราดลงบนพื้นผิวหลังจากบดอัดดินลูกรังจนได้ความแน่นตามที่กำหนด รูปแบบที่สองเป็นการนำสารผสมเพิ่มผสมกับดินลูกรังก่อนการบดอัดจนได้ความแน่นที่เท่ากัน เก็บตัวอย่างความชื้นที่ผิวดินที่เวลาต่าง ๆ วัดค่าความลึกของร่องล้อและปริมาณดินที่หลุดร่อนทุก 2,000 รอบ การทดสอบจนสิ้นสุดการทดสอบที่ 12,000 รอบ โดยสังเกตค่าความลึกของร่องล้อ ปริมาณการหลุดร่อนและการเปลี่ยนแปลงความชื้นเปรียบเทียบกับผลของการใช้น้ำผสมดินลูกรังบดอัด จากผลการทดสอบพบว่า ค่าความต้านทานการเกิดร่องล้ออันเนื่องมาจากการหลุดร่อนและน้ำหนักบรรทุกเมื่อเปรียบเทียบกับการบดอัดดินลูกรังแบบไม่ปรับสภาพด้วยสารผสมเพิ่ม ผลของไฮเดรตไลม์ผสมกับดินลูกรังช่วยลดการเกิดร่องล้อ 53.7 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งน้อยกว่าการใช้ยางธรรมชาติ โมโนแซคคาไรด์และแมกนีเซียคลอไรด์ แสดงให้เห็นว่าสารผสมเพิ่มชนิดทำปฏิกิริยาช่วยสร้างแรงยึดเหนี่ยวระหว่างอนุภาคของดินมากกว่าสารเคลือบผิว