Abstract:
วิทยานิพนธ์นี้มุ่งศึกษาถึงแนวความคิดและหลักการของกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการริบทรัพย์สินที่ได้มาจากการกระทำความผิดเกี่ยวกับเอกสารสิทธิที่ดินอันถือว่าเป็นอาชญากรรมอีกรูปแบบหนึ่งที่ก่อให้เกิดปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐ ป่า ป่าสงวนแห่งชาติ หรือที่สงวนอื่นๆ ที่ก่อให้เกิดความเสียหายต่อประเทศไทยเป็นอย่างมากทั้งด้านเศรษฐกิจ สังคม และความมั่นคงของประเทศ อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันกฎหมายที่ประเทศไทยใช้บังคับอยู่ยังไม่ชัดเจนและเพียงพอต่อการบังคับใช้กฎหมายในการดำเนินการกับทรัพย์สินที่ได้มาจากการกระทำความผิดเกี่ยวกับเอกสารสิทธิที่ดินโดยเฉพาะกรณีผู้กระทำความผิดเป็นกลุ่มนายทุน นักการเมือง หรือผู้มีอิทธิพลทั้งในระดับท้องถิ่นหรือระดับประเทศ ที่ถือว่าเป็นปัญหาสำคัญอันส่งผลให้หน่วยงานผู้ปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องพบกับอุปสรรคในการป้องกันและปราบปรามการกระทำความผิดได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งทำให้ผู้กระทำความผิดดังกล่าวยังคงกระทำความผิดได้อย่างต่อเนื่อง และนำเงินหรือทรัพย์สินที่ได้มาจากการกระทำความผิดนั้นไปทำการฟอกเงินเพื่อนำไปใช้เป็นต้นทุนในการกระทำความผิดประกอบอาชญากรรมต่อไป
ด้วยเหตุผลดังกล่าว จึงมีความจำเป็นที่ต้องหามาตรการในการป้องกันและปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับการบุกรุกที่ดินของรัฐโดยการกระทำความผิดเกี่ยวกับเอกสารสิทธิที่ดินที่มีประสิทธิภาพมาใช้บังคับ ซึ่งก็คือ พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ.2542 เนื่องจากเป็นกฎหมายที่มีมาตรการการริบทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิดที่มีประสิทธิภาพอย่างยิ่ง อันเป็นมาตรการ ทางกฎหมายที่จะแก้ไขปัญหาดังกล่าวและตัดวงจรการประกอบอาชญากรรมไม่ให้ขยายเพิ่มขึ้นได้ จึงควรกำหนดให้การกระทำความผิดเกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติหรือการกระทำความผิดเกี่ยวกับที่ดินหรือเอกสารสิทธิที่ดินตามประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ. 2497 เป็นความผิดมูลฐานเพื่อให้การบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับการกระทำความผิดดังกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นรูปธรรมมากยิ่งขึ้นต่อไป
