พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ.2550 ศึกษากรณีการกระทำความผิดเกี่ยวกับการค้าประเวณีบนอินเทอร์เน็ต

Abstract

ปัจจุบันอินเทอร์เน็ตเป็นสื่อที่มีบทบาทสำคัญในการแพร่ภาพ เสียง และข้อความที่เป็นทั้ง สาระและความบันเทิง เปิดโอกาสให้ประชาชนได้รับรู้ข้อมูลข่าวสารที่เป็นสาธารณะได้ดีกว่า สื่อประเภทอื่น แต่ข้อเสียของสื่อประเภทอินเทอร์เน็ตคือ การเข้าไปควบคุมเนื้อหาสาระเป็นไป ได้โดยยาก เนื่องจากเป็นสื่อที่ไม่ต้องขออนุญาตในการแพร่ภาพและเสียง และกฎหมายที่เข้า ไปควบคุมเนื้อหาสาระและกระบวนการนำสื่อออกเผยแพร่บนอินเทอร์เน็ตยังไม่สามารถบังคับ ใช้ได้อย่างแท้จริง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ปัญหาการค้าประเวณีบนเครือข่ายอินเตอร์เน็ต ซึ่งแม้ กฎหมายของไทยได้มีการกำหนดให้การค้าประเวณีเป็นความผิดอาญา ตามพระราชบัญญัติ ป้องกันและ ปราบปรามการค้าประเวณี พ.ศ. 2539 แต่กฎหมายฉบับนี้ก็ยังไม่สามารถบังคับ ใช้กับกรณีที่มีการใช้เครือข่ายอินเตอร์เน็ตเป็นเครื่องมือในการค้าประเวณีได้อย่างมี ประสิทธิภาพ ทั้งนี้ กฎหมายของประเทศไทยที่สามารถควบคุมการกระทำความผิดโดยใช้ เครือข่ายอินเทอร์เน็ตเป็นเครื่องมือที่มีความเป็นรูปธรรมที่สุดมีเพียง พระราชบัญญัติว่าด้วยการ กระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 ซึ่งจะมีมาตรการพิเศษให้อำนาจพนักงาน เจ้าหน้าที่ในการดำเนินการสืบสวนสอบสวนเพิ่มมากขึ้น แต่เนื่องจากความผิดฐานการค้าประเวณี บนอินเตอร์เน็ตไม่ได้ถูกระบุให้เป็นฐานความผิดตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิด เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 จึงทำให้พนักงานเจ้าหน้าที่ที่ดำเนินการสืบสวนสอบเกี่ยวกับ การค้าประเวณีบนอินเตอร์เน็ตไม่สามารถนำมาตรการพิเศษดังกล่าวมาใช้บังคับได้ ซึ่งทำให้ ประสิทธิภาพในการดำเนินการสืบสวนสอบสวนเป็นไปอย่างไม่มีประสิทธิภาพ ดังนั้น จึงได้เกิดแนวความคิดที่จะทำให้พนักงานเจ้าที่ผู้มีหน้าที่ในการสืบสวนสอบสวน เกี่ยวกับการกระทำความผิดฐานการค้าประเวณีบนอินเตอร์เน็ต สามารถนำมาตรการพิเศษตาม พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. 2550 มาใช้บังคับกับกรณี การค้าประเวณีบนอินเตอร์ได้ เพื่อให้การดำเนินการสืบสวนสอบสวนเกี่ยวกับการกระทำความผิด ฐานการค้าประเวณีบนอินเตอร์เน็ตเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด