อิทธิพลของบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่อพื้นนิสัยในการให้อภัย และการให้อภัยเฉพาะเหตุการณ์

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบบทบาทของบุคลิกภาพแบบหลงตนเอง พื้นนิสัยในการให้อภัย และการให้อภัยเฉพาะเหตุการณ์ การศึกษาที่ 1 กลุ่มคนทำงานจำนวน 200 คน ทำมาตรวัดบุคลิกภาพแบบหลงตนเอง มาตรวัดการเห็นคุณค่าแห่งตน และมาตรวัดพื้นนิสัยในการให้อภัย ผลการวิเคราะห์เส้นทาง พบว่า บุคลิกภาพแบบหลงตนเองสามารถทำนายพื้นนิสัยในการให้อภัยได้ โดยบุคคลที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงมีการให้อภัยตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และไม่ให้อภัยผู้อื่นและสถานการณ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 การเห็นคุณค่าแห่งตนเป็นตัวแปรส่งผ่านของบุคลิกภาพแบบหลงตนเองในการทำนายการให้อภัยตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 การศึกษาที่ 2 กลุ่มคนทำงานจำนวน 300 คน ตอบมาตรวัดพื้นนิสัยในการให้อภัยและถูกสุ่มเข้าเงื่อนไขของการทดลอง เงื่อนไขใดเงื่อนไขหนึ่งจาก 2 เงื่อนไข ได้แก่ เหตุการณ์ที่ทำให้เสียใจและเหตุการณ์ที่ทำให้โกรธเคือง ซึ่งกลุ่มตัวอย่างต้องนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตเพียงหนึ่งเหตุการณ์ที่มีคนทำให้เสียใจหรือโกรธเคือง ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขการทดลอง จากนั้นให้ทำมาตรวัดการให้อภัยเฉพาะเหตุการณ์ มาตรวัดการเห็นคุณค่าแห่งตน และมาตรวัดบุคลิกภาพแบบหลงตนเอง ผลการวิเคราะห์เส้นทาง ปรากฏว่า บุคลิกภาพแบบหลงตนเอง การเห็นคุณค่าแห่งตน พื้นนิสัยในการให้อภัย และลักษณะเหตุการณ์ สามารถทำนายการให้อภัยเฉพาะเหตุการณ์ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01