Abstract:
การศึกษานี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการรับรู้บทบาทครูประจำชั้น เกี่ยวกับงานสุขภาพจิตในโรงเรียน ของผู้บริหาร และครูประจำชั้น ใน 5 ด้าน 45 ดัชนีสำคัญ คือด้านการประสานงาน ด้านการส่งเสริมสุขภาพจิต ด้านการป้องกันปัญหาสุขภาพจิต ด้านการรักษาหรือช่วยเหลือ และด้านความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนและบ้าน เก็บข้อมูลระหว่างเดือนพฤศจิกายนถึงมกราคม 2545 กลุ่มตัวอย่างเป็น ผู้บริหาร และครูประจำชั้นที่สุ่มตัวอย่างได้จำนวนทั้งสิ้น 486 คน มีผู้ตอบแบบสอบถามทั้งสิ้น 436 คน (ร้อยละ 89.7) สถิติที่ใช้เป็นสถิติเชิงพรรณาและสถิติเชิงอนุมานเพื่อทดสอบความแตกต่าง ผลการศึกษาพบว่า กลุ่มตัวอย่างเป็นเพศชาย ร้อยละ 48.9 เพศหญิง ร้อยละ 51.1 มีอายุเฉลี่ย 45.4 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรี ร้อยละ 86.9 มีประสบการณ์ในตำแหน่งมากกว่า 10 ปี ร้อยละ 70.9 ส่วนใหญ่ไม่เคยเข้ารับการอบรมเกี่ยวกับงานสุขภาพจิตในโรงเรียน ร้อยละ 86.0 และไม่เคยรับการนิเทศงาน ร้อยละ 97.2 เมื่อวิเคราะห์เชิงลึกพบว่า การรับรู้ระหว่างผู้บริหารกับครูประจำชั้นไม่มีความแตกต่างกันใน 5 ด้าน เมื่อพิจารณาดัชนีสำคัญ พบว่า ผู้บริหารมีความคาดหวังสูงกว่าครูประจำชั้นโดยเฉพาะการจัดตั้งคณะกรรมการดำเนินงานสุขภาพจิตในโรงเรียน การร่วมกันพัฒนาบุคลากร การใช้แบบประเมินพฤติกรรมและความฉลาดทางอารมณ์ การแจ้งผลและติดตามผลการรักษาของนักเรียนที่มีปัญหาสุขภาพจิตการจัดหาแหล่งทรัพยากร และการสร้างเครือข่ายในชุมชน แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาดัชนีสำคัญจะพบว่าคะแนนเฉลี่ยการรับรู้จะสูงกว่าคะแนนเฉลี่ยการปฏิบัติจริงทุกรายการในครูประจำชั้น จากผลการศึกษา ผู้บริหารคาดหวังสูงว่าครูประจำชั้น และครูประจำชั้นมีการรับรู้สูงกว่าการปฏิบัติจริง ฉะนั้นกิจกรรมที่ครูประจำชั้นปฏิบัติต่ำ ควรมีการพิจารณาให้มีการดำเนินงานส่งเสริมสุขภาพจิตโดยจังหวัดนครศรีธรรมราชเข้าร่วมโครงการสุขภาพจิตและป้องกันปัญหาสารเสพติดในสถานศึกษาอย่างเร่งด่วน เพื่อให้การดำเนินงานสุขภาพจิตในโรงเรียนมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
