Abstract:
การกำหนดเหตุฉกรรจ์ในความผิดฐานฆ่าผู้อื่นโดยเจตนา ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 289 ซึ่งกฎหมายมุ่งที่จะให้ผู้กระทำความผิดได้รับการลงโทษให้ได้สัดส่วนกับลักษณะของการกระทำความผิด จึงมีการบัญญัติโทษที่รุนแรงกว่าปกติ โดยแบ่งความมุ่งหมายในการลงโทษออกเป็น 3 กรณีคือ 1.ลงโทษหนักขึ้นเพราะเหตุฉกรรจ์ หากกระทำต่อบุคคลบางประเภท คือบุพการี เจ้าพนักงานและผู้ช่วยเหลือเจ้าพนักงาน 2.ลงโทษหนักขึ้นเพราะลักษณะหรือวิธีการที่กระทำลงมีความรุนแรงมากกว่าการฆ่าผู้อื่นโดยเจตนาธรรมดา และแสดงถึงจิตใจชั่วร้ายของผู้กระทำหรือการฆ่าโดยไตร่ตรองไว้ก่อน และการฆ่าโดยกระทำทรมานหรือทารุณโหดร้าย 3.ลงโทษหนักขึ้นเพราะจุดมุ่งหมายพิเศษในการกระทำความผิดคือการฆ่าเพื่อตระเตรียมการหรือเพื่อความสะดวกในการกระทำความผิดอย่างอื่น และการฆ่าเพื่อจะเอาหรือเอาไว้ซึ่งผลประโยชน์หรือเพื่อปกปิดความผิดอื่นหรือเพื่อหลีกเลี่ยงให้พ้นอาญาในความผิดอื่น การศึกษาวิจัยจะชี้ให้เห็นว่าเหตุฉกรรจ์ตามมาตรา 289 ดังกล่าวครอบคลุมการกระทำที่ควรได้รับโทษหนักขึ้นทุกกรณีแล้วหรือไม่ ซึ่งจากการศึกษาวิจัยพบว่า ยังมีลักษณะของการกระทำบางกรณีที่ควรบัญญัติให้ต้องรับโทษหนักขึ้น แต่กฎหมายไทยมิได้กำหนดให้การกระทำดังกล่าวเป็นเหตุที่ทำให้ผู้กระทำความผิดได้รับโทษหนักขึ้น ทั้งๆ ที่ ลักษณะของการกระทำความผิดมีความร้ายแรงพอกับเหตุฉกรรจ์ตามมาตรา 289 ดังนั้น จึงสมควรเสนอให้มีการพิจารณานำความผิดดังกล่าว มาวิเคราะห์ และแก้ไขเพิ่มเติมเพื่อกำหนดเป็นเหตุฉกรรจ์ในความผิดฐานฆ่าผู้อื่นได้เหมาะสมยิ่งขึ้น
