Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ ศึกษาความร่วมมือระหว่างลาว กับ สหประชาชาติ ในการแก้ ไขปัญหายาเสพติด, ค.ศ. 1990 - 2001 โดยมีวัตถุประสงค์มุ่งเน้นศึกษาพัฒนาการของ ความร่วมมือทวิภาคีระหว่างลาว กับ สหประชาชาติ เป็นปัจจัยหลัก ผู้วิจัยได้นำเอาแนวความคิดเกี่ยวกับความร่วมมือระหว่างประเทศ และทฤษฏีระบอบระหว่างประเทศ มาเป็นกรอบในการวิเคราะห์ในการเขียนวิทยานิพนธ์ ฉบับนี้ ผลการศึกษา พบว่า สหประชาชาติมีนโยบายให้ความช่วยเหลือแก่ประเทศสมาชิกที่ประสบ กับปัญหายาเสพติดในรูปของโครงการด้านต่างๆ เช่น โครงการด้าน การปลูกพืชทดแทนและพัฒนาพื้นที่ที่มีการปลูกสิ่งเสพติด โครงการด้านการปราบปรามยาเสพติด โครงการด้านการป้องกันยาเสพติด และโครงการด้านการบำบัดรักษาและฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ที่ติดยาเสพติด เป็นต้น พร้อมนี้ผลการศึกษายังพบว่า สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ประสบกับปัญหายาเสพติดที่เรื้อรังมานาน รัฐบาลลาวไม่ว่าในอดีตหรือปัจจุบันพยายามแก้ไขปัญหาดังกล่าวโดยปราศจากการได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก แต่ไม่สามารถกำจัดการผลิตและค้ายาเสพติด เนื่องจากปัญหานี้มีความซับซ้อน และโดยเฉพาะอย่างยิ่งรัฐบาลลาวขาดแคลนด้านงบประมาณ ขาดแคลนด้านเครื่องมือวัตถุอุปกรณ์ ขาดแคลนด้านทรัพยากรมนุษย์ และขาดแคลนด้านความรู้ความชำนาญในการจัดการกับปัญหาดังกล่าว เป็นต้น จนกระทั่งเมื่อปี ค.ศ.1988 รัฐบาลลาวได้ รับความร่วมมือและความช่วยเหลือจากสหประชาชาติ และประเทศต่างๆ รวมทั้งองค์กร ที่ขึ้นกับรัฐบาลและองค์กรพัฒนาเอกชน (NGOs) พร้อมนี้ รัฐบาลลาวได้ก่อตั้งองค์กร ระดับชาติที่มีหน้าที่เกี่ยวกับการควบคุมและปราบปรามยาเสพติดขึ้นมาแก้ไขปัญหายาเสพติด
