ความรับผิดและความคุ้มกันของผู้ประนอมข้อพิพาทในข้อพิพาททางพาณิชย์ระหว่างประเทศ

สุธาสินี สุภา

dc.contributor.advisor	พิชัยศักดิ์ หรยางกูร
dc.contributor.author	สุธาสินี สุภา
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. คณะนิติศาสตร์
dc.date.accessioned	2012-11-22T10:03:55Z
dc.date.available	2012-11-22T10:03:55Z
dc.date.issued	2545
dc.identifier.isbn	9741711999
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/25381
dc.description	วิทยานิพนธ์ (น.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2545	en
dc.description.abstract	วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ศึกษาเกี่ยวกับแนวคิดและหลักเกณฑ์ความรับผิดและความคุ้มกันของผู้ประนอมข้อพิพาท เพื่อเสนอการพิจารณาประเด็นดังกล่าวไว้ในกฎหมายต้นแบบว่าด้วยการประนอมข้อพิพาททางพาณิชย์ระหว่างประเทศ UNCITRAL ซึ่งจะส่งผลให้การระงับข้อพิพาทโดยวิธีประนอมข้อพิพาทมีประสิทธิภาพและน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น จากการศึกษาในร่างกฎหมายต้นแบบของ UNCITRAL พบว่ามีแนวคิดที่สำคัญต่อการกำหนดความรับผิดและความคุ้มกันของผู้ประนอมข้อพิพาท 2 เรื่องด้วยกัน คือ แนวคิดเรื่องการการทำหน้าที่ในลักษณะกึ่งอนุญาโตตุลาการของผู้ประนอมข้อพิพาท และแนวคิดการรักษาความลับของผู้ประนอมข้อพิพาท แต่อย่างไรก็ตามยังไม่มีข้อสรุปหรือบทบัญญัติที่ชัดเจนและแน่นอนในการยอมรับสถานะของผู้ประนอมข้อพิพาทว่ามีลักษณะกระทำกึ่งตุลาการ ดังนั้น ผู้เขียนจึงเห็นว่าไม่ควรกำหนดประเด็นดังกล่าวไว้ในกฎหมายต้นแบบของ UNCITRAL เนื่องจากอาจไม่ได้รับการยอมรับและเป็นไปได้ยากในทางปฏิบัติ จึงควรขึ้นอยู่กับความสมัครใจของแต่ละประเทศ สำหรับความรับผิดของผู้ประนอมข้อพิพาทในระบบกฎหมายไทย ผู้เขียนเห็นว่าในความรับผิดทางแพ่งผู้ประนอมข้อพิพาทอาจจะต้องรับผิดทางสัญญาและทางละเมิด ส่วนความรับผิดทางอาญา ปัจจุบันยังไม่มีกฎหมายกำหนดความรับผิดกรณีผู้ประนอมข้อพิพาทเปิดเผยความลับในกระบวนการประนอมข้อพิพาท ดังนั้นจึงเห็นควรบัญญัติเพิ่มเติมในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 323 ให้ผู้ประนอมข้อพิพาทมีความรับผิดฐานเปิดเผยความลับ รวมทั้งควรมีการบัญญัติกฎหมายกรณีมีข้อยกเว้นให้สามารถเปิดเผยความลับได้ และควรปรับปรุงกฎหมายลักษณะพยานให้สอดคล้องกับหลักการรักษาความลับของกระบวนการประนอมข้อพิพาท ส่วนความรับผิดฐานรับสินบนนับเป็นความผิดร้ายแรงที่ส่งผลกระทบต่อความน่าเชื่อถือของกระบวนการประนอมข้อพิพาทและความมั่นคงในทางเศรษฐกิจ ดังนั้น จึงเห็นควรกำหนดความรับผิดกรณีผู้ประนอมข้อพิพาทรับสินบนในประมวลกฎหมายอาญา นอกจากนี้ควรพิจารณาให้ความคุ้มกันจากการถูกฟ้องร้องแก่ผู้ประนอมข้อพิพาท หากได้ปฏิบัติหน้าที่โดยสุจริตและอยู่ภายในขอบอำนาจของตน
dc.description.abstractalternative	This thesis is a study concepts and principles in defining liabilities and immunity from liabilities of conciliator in the proposals for consideration under the making of the Model Law on Conciliation of UNCITRAL which shall have impact on settlement of dispute through a more efficient and reliable process. The study finds that the drafting of the Model Law of UNCITRAL discussed on two major thoughts on liabilities and immunity of conciliator. First is the semi-arbitral function of the conciliator and second, is the duty to guard confidentiality of the conciliator. However, it seems that there is no clear conclusion or provision about the issue on the semi-arbitrator’s status of the conciliator. The author therefore has the opinion that this issue should be left out from the Model Law for it would be rather difficult to seek a consensus on the matter. Than it should be chosen by each country. Regarding the liabilities of conciliator under the Thai legal system, the author thinks that the conciliator has both the contractual and delictual liabilities under the purview of the civil liability. At present there is no law specifying the liability of conciliator when he discloses a confidentiality under the conciliator process. It is therefore proper to revise art 323 of the Penal Code to add a provision to govern the case where the conciliator disclose such a confidentiality. The law should also spells out the exemption for proper disclosure. The law on evidence should be amended to keep it in line with the confidentiality protection under the conciliation process. The offence to bribe-taking is a serious crime which affects the trust-worthiness of the conciliation process and well being of the economy. The penal liability of the conciliator should be governed by the Penal Code. On the top of that there should be a law on the immunity of the conciliator when he carried out his duty in good faith and within the scope of his authority.
dc.format.extent	2743163 bytes
dc.format.extent	2654528 bytes
dc.format.extent	11686005 bytes
dc.format.extent	30344262 bytes
dc.format.extent	25512271 bytes
dc.format.extent	4505038 bytes
dc.format.extent	13744915 bytes
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.format.mimetype	application/pdf
dc.language.iso	th	es
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en
dc.title	ความรับผิดและความคุ้มกันของผู้ประนอมข้อพิพาทในข้อพิพาททางพาณิชย์ระหว่างประเทศ	en
dc.title.alternative	Liabilities and immunity of conciliators in international commercial deputes	en
dc.type	Thesis	es
dc.degree.name	นิติศาสตรมหาบัณฑิต	es
dc.degree.level	ปริญญาโท	es
dc.degree.discipline	นิติศาสตร์	es
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย	en