Abstract:
ปัญหาการค้ามนุษย์เป็นปัญหาสำคัญที่ประเทศไทยและประชาคมโลกกำลังเผชิญ เพื่อแก้ไขปัญหา ดังกล่าว ประเทศไทยจึงร่วมลงนามในอนุสัญญาสหประชาชาติเพื่อต่อต้านอาชญากรรมข้ามชาติที่จัดตั้งใน ลักษณะองค์กร ค.ศ. 2000 และพิธีสารเพื่อป้องกัน ปราบปราม และลงโทษการค้ามนุษย์โดยเฉพาะผู้หญิง และเด็ก แต่พบว่ากฎหมายไทยที่มีอยู่ในปัจจุบันยังไม่ครบถ้วนสมบูรณ์เพียงพอที่จะให้สัตยาบันใน อนุสัญญาฯ และพิธีสารฯ อีกทั้งการบังคับใช้กฎหมายเรื่องการค้ามนุษย์ของไทยยังขาดความชัดเจน แต่ละหน่วยงานต่างปฏิบัติหน้าที่ตามความเข้าใจของตน ทำให้การแก้ไขปัญหาเป็นไปอย่างไร้ทิศทาง ผลคือไม่สามารถปราบปรามองค์กรอาชญากรรมที่เป็นผู้กระทำผิดรายใหญ่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่เหยื่อ กลับไม่ได้รับความคุ้มครองเนื่องจากขาดการกำหนดสถานะภาพที่แน่นอน ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องแก้ไข เพิ่มเติมกฎหมายที่มีอยู่ หรือออกกฎหมายใหม่เพื่อดำเนินการให้สัตยาบันในอนุสัญญาฯ และพิธีสารฯ ต่อไป และเพื่อให้การป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์เป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่งศึกษาวิเคราะห์กฎหมายไทยที่เกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์ที่มีอยู่ เปรียบเทียบ กับอนุสัญญาฯ และพิธีสารฯ และกฎหมายต่างประเทศ คือ ราชอาณาจักสเปน ราชอาณาจักรเบลเยียม และ สหรัฐอเมริกา เพื่อแสวงหากฎหมายที่ดีและเหมาะสมกับสภาพปัญหาการค้ามนุษย์ของประเทศไทย เพื่อ เป็นแนวทางปรับปรุงกฎหมายไทยที่เกี่ยวข้อง และเพื่อประโยชน์ในการให้สัตยาบันในอนุสัญญาฯ และ พิธีสารฯ ดังกล่าว
