Abstract:
ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีเป็นผลประการสำคัญที่ทำให้อาวุธถูกพัฒนารูปแบบให้มีความร้ายแรงและมีประสิทธิภาพมากยิ่งขั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำเอาเลเซอร์มาใช้เป็นอาวุธในข้อพิพาททางอาวุธซึ่งมีความรุนแรงถึงระดับที่ทำให้บุคคลตาบอดได้ ก่อให้เกิดความเสียหายอันเกินขนาดและความทุกข์ทรมานที่ไม่ความจำเป็น ซึ่งเป็นการขัดต่อหลักกฎหมายมนุษยธรรมระหว่างประเทศ ปัญหาสำคัญประการนี้ก่อให้เกิดการสร้างกฎหมายระหว่างประเทศในการควบคุมอาวุธดังกล่าวขึ้นมา กล่าวคือ พิธีสารว่าด้วยอาวุธเลเซอร์ที่ทำให้ตาบอด ค.ศ. 1995 ซึ่งอกมาตามอนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยการห้ามหรือจำกัดการใช้อาวุธที่อาจก่อให้เกิดความเสียหายอันเกินขนาดหรือไม่จำกัดเป้าหมาย ค.ศ. 1980 โดยมีขอบเขตในการควบคุมอาวุธเลเซอร์ที่ทำให้ตาบอดในส่วนของการห้ามใช้ ห้ามโอน หน้าที่ของรัฐต่อระบบเลเซอร์อื่นๆ และข้อยกเว้นการบังคับใช้พิธีสาร เมื่อศึกษาและพิจารณาบทบัญญัติตามพิธีสารว่าด้วยอาวุธเลเซอร์ที่ทำให้ตาบอด ค.ศ. 1995 แล้ว ปรากฏว่าแม้พิธีสารฉบับดังกล่าวจะมีผลบังคับใช้แล้วก็ตาม แต่หลักการในพิธีสารยังขาดความชัดเจน ดังนั้นจึงน่าจะใช้ฐานอื่นของกฎหมายระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจารีตประเพณีระหว่างประเทศและสร้างความร่วมมือระหว่างประเทศ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการควบคุมอาวุธเช่นว่าให้มีมากยิ่งขึ้น
