การประสานการพัฒนาข้ามเขตบริหารการปกครอง : กรณีศึกษาเทศบาลเมืองสุราษฎร์ธานีและองค์การบริหารส่วนตำบลรอบนอก

Abstract

สภาพการพัฒนาเมืองสุราษฏร์ธานี และการตั้งถิ่นฐานในปัจจุบัน ที่เมืองขยายออกจากพื้นที่ในเมืองเข้าสู่พื้นที่ชานเมืองเป็นผลมาจากนโยบายการพัฒนาเมืองของภาครัฐ ทั้งส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น ส่งผลทำให้เมืองเกิดการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดิน การตั้งถิ่นฐาน อันนำไปสู่ปัญหาต่างๆ ทั้งในพื้นที่เมืองและพื้นที่ชนบท จุดประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นศึกษาถึงสภาพการพัฒนาเมืองสุราษฏร์ธานี ตลอดจนกลุ่ม/หน่วยงานต่างๆที่มีส่วนในการพัฒนาเมืองตั้งแต่สมัยอดีตจนถึงปัจจุบัน รวมถึงปัญหาที่เกิดขึ้นจากความแตกต่างทางด้านอำนาจหน้าที่และบทบาทของหน่วยงานที่มีหน้าที่ดูแลและพัฒนาเมืองคือ เทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบล เพื่อนำมาใช้เป็นข้อมูลในการวิเคราะห์และนำเสนอแนวทางในการแก้ไขปัญหาของเมืองสุราษฏร์ธานี จากการศึกษาทำให้สามารถสรุปได้ว่า สภาพการพัฒนาเมืองสุราษฏร์ธานีเกิดจากการพัฒนาของกลุ่ม/หน่วยงานต่างๆ ทั้งภาครัฐและเอกชน โดยภาครัฐจะประกอบด้วยหน่วยงานส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น ซึ่งการพัฒนาแต่ละสมัยพบว่าในช่วงแรกการพัฒนาจะเกิดจากหน่วยงานส่วนกลางของภาครัฐ จนในช่วงยุคที่ 2 ซึ่งเป็นช่วงการเปลี่ยนแปลงทางด้านสาธารณูปโภค สาธารณูปการ โครงข่ายคมนาคม หน่วยงานของรัฐ ส่วนภูมิภาคและท้องถิ่นคือเทศบาล รวมถึงหน่วยงานภาคเอกชนเริ่มเข้ามามีบทบาทในการพัฒนามากขึ้น จนกระทั่งยุคปัจจุบันหน่วยงานภาครัฐโดยเฉพาะหน่วยงานส่วนท้องถิ่น คือ เทศบาลและองค์การบริหารส่วนตำบลแลภาคเอกชนเริ่มมีบทบาทต่อการพัฒนาเมืองมากขึ้น การที่หน่วยงานต่างๆ มีบทบาทหน้าที่ในการดำเนินงานที่ต่างกันส่งผลให้เกิดปัญหาต่างๆ ต่อพื้นที่ ซึ่งปัญหาเหล่านั้นเป็นผลมาจากการพัฒนาเมืองในอดีต ที่แต่ละหน่วยงานต่างดำเนินงาน ไม่มีการประสานการพัฒนาเมืองร่วมกัน ทั้งในด้านการดำเนินงานหรือแผนงาน ดังนั้นเพื่อให้การพัฒนาเมืองสุราษฏร์ธานีเป็นไปอย่างเป็นระบบแบบแผน หน่วยงานของรัฐและเอกชน จึงควรร่วมมือประสานการดำเนินงานร่วมกัน ทั้งหน่วยงานภาครัฐในระดับส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และส่วนท้องถิ่น หรือระหว่างหน่วยงานส่วนท้องถิ่นรวมถึงหน่วยงานภาคเอกชน โดยการประสานแผนการดำเนินงาน มาตรการ และอำนาจหน้าที่ ให้เหมาะสมกับแต่ละหน่วยงานและแต่ละพื้นที่ อันจะนำไปสู่การพัฒนาเมืองแบบบูรณาการต่อไปในอนาคต