Abstract:
อาวุธเคมีเป็นสิ่งที่มีการนำมาใช้ในข้อพิพาททางอาวุธมาเป็นระยะเวลานานแล้ว และส่งผลกระทบต่อสังคมระหว่างประเทศมาโดยตลอด ซึ่งพิสูจน์ได้จากแนวคิดในเรื่องการควบคุมอาวุธเคมีที่มีมานานกว่า 200 ปี โดยในปัจจุบันได้มีอนุสัญญาว่าด้วยการห้ามพัฒนา ผลิต สะสม และใช้อาวุธเคมีและว่าด้วยการทำลายอาวุธเหล่านี้ ค.ศ. 1993 แล้ว และประเทศต่างๆ ให้ความสำคัญและเข้าร่วมเป็นภาคี ทำให้อาวุธเคมีได้รับการควบคุมอย่างมีประสิทธิภาพในทางระหว่างประเทศมากยิ่งขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการที่ประเทศไทยเป็นประเทศหนึ่งที่จะเข้าร่วมเป็นภาคีอนุสัญญาว่าด้วยการห้ามพัฒนา ผลิต สะสม และใช้อาวุธเคมีและว่าด้วยการทำลายอาวุธเหล่านี้ ค.ศ. 1993 จึงจำเป็นที่จะต้องมีการพิจารณาพันธกรณีทางด้านบทบัญญัติกฎหมายและกระบวนการรองรับอื่นๆ อย่างไรก็ดี เมื่อพิจารณาจากพันธกรณีตามอนุสัญญาประกอบ กับบทบัญญัติกฎหมายภายในประเทศไทยที่เกี่ยวข้องกับเรื่องดังกล่าว จะเห็นได้ว่ากฎหมายและองค์ประกอบภายในประเทศไทย ยังไม่เอื้ออำนวยต่อการปฏิบัติตามพันธกรณีตามอนุสัญญาดังกล่าวอย่างมีประสิทธิภาพ จึงควรมีการพิจารณาแก้ไขบทบัญญัติกฎหมายและกระบวนการรองรับต่างๆ รวมถึงการจัดตังองค์กรที่เกี่ยวข้องขึ้นมาใหม่เพื่อให้สามารถปฏิบัติตามพันธกรณีตามอนุสัญญาได้ อย่างสอดคล้องตามหลักการของอนุสัญญาและมีประสิทธิภาพมากที่สุด
