Abstract:
ความสำคัญและที่มา: การวินิจฉัยการติดเชื้อไวรัสเดงกีจากสิ่งส่งตรวจอื่นที่ไม่ใช่เลือดด้วยวิธีการขยายสารพันธุกรรม (RT-PCR) และการตรวจหาแอนติบอดีมีความจำเพาะเจาะจงและความไวในการวินิจฉัยสูง แต่ยังไม่มีการศึกษาใดในผู้ใหญ่ที่ใช้น้ำลายและเซลล์เยื่อบุกระพุ้งแก้มเป็นสิ่งส่งตรวจ วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความไว, ความจำเพาะ, positive และ negative predictive value ของวิธีการขยายสารพันธุกรรมของเชื้อไวรัสเดงกีจากน้ำลาย และ/หรือ เซลล์เยื่อบุกระพุ้งแก้ม ระเบียบวิธีวิจัย: เก็บน้ำลาย และเซลล์เยื่อบุกระพุ้งแก้มจากผู้ป่วยที่สงสัยว่าเป็นไข้เลือดออก เพื่อนำมาตรวจหาเชื่อไวรัสเดงกีโดยวิธีขยายพันธุกรรมโดยเทียบกับวิธีการตรวจหาภูมิคุ้มกันต่อไวรัสเดงกีโดยวิธี ELISA จากเลือด ผลการวิจัย: ความไวในการวินิจฉัยโรคโดยใช้น้ำลาย และเซลล์เยื่อบุกระพุ้งแก้มเป็น 42.86% และ 35.71% ตามลำดับ ความจำเพาะในการวินิจฉัยโดยใช้สิ่งส่งตรวจทั้งสองชนิดเท่ากันคือ 95.83% เมื่อใช้สิ่งส่งตรวจทั้งสองชนิดร่วมกันทำให้ความไวในการวินิจฉัยเพิ่มเป็น 54.76% ความจำเพาะ 91.67% ความไวในการตรวจสอบจะเพิ่มขึ้นอีกเมื่อใช้สิ่งส่งตรวจที่เก็บเฉพาะในวันก่อนไข้ลง สรุป: วิธี RT-PCR จากน้ำลายและเซลล์เยื่อบุกระพุ้งแก้ม สามารถนำมาใช้ในการวินิจฉัยโรคติดเชื้อไวรัสเดงกีได้ดี โดยเฉพาะถ้าเก็บสิ่งส่งตรวจดังกล่าวในวันก่อนไข้ลง
