ประสบการณ์ความทุกข์ของนิสิตนักศึกษาหอพักที่เข้าร่วมกลุ่มจิตวิทยาพัฒนาตนและการปรึกษาแนวพุทธ

Abstract

การศึกษาวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์ความทุกข์ของนิสิตนักศึกษาหอพักภายหลังเข้าร่วมกลุ่มจิตวิทยาพัฒนาตนและการปรึกษาแนวพุทธด้วยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลคือนิสิตนักศึกษาหอพักระดับปริญญาตรี จำนวน 10 คน (ชาย 5 คนหญิง 5 คน) เก็บข้อมูลวิจัยโดยวิธีการสัมภาษณ์รายบุคคล วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิจัยเชิงคุณภาพแบบปรากฏการณ์วิทยา ผลการวิจัยพบประสบการณ์ความทุกข์ 4 ประเด็นหลัก คือ (1) ความทุกข์ทางใจ ประกอบด้วย ความหมายของความทุกข์ทางใจ ลักษณะของความทุกข์ และ อาการของความทุกข์ทางใจ (ได้แก่ ความไม่สุขสบายกาย ความรู้สึกอึดอัดที่คลายไม่ออก ความคิดที่วนเวียนฟุ้งซ่าน และ ความสัมพันธ์กับผู้อื่นบกพร่องเนื่องจากความทุกข์ทางใจ) (2) มูลเหตุของความทุกข์ ประกอบด้วย สถานการณ์ชีวิตที่ทำให้ทุกข์ (ได้แก่ การมีสัมพันธภาพที่ไม่ลงรอย การเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัย) และ สภาวะทางจิตใจที่ทำให้ทุกข์ (ได้แก่ การไม่ได้ในสิ่งที่คาดหวัง การมีเรื่องค้างคาใจ การยึดติดอยู่กับอดีต การสูญเสียพลัดพราก การอยู่กับสิ่งที่ไม่ชอบ) (3) การรับมือกับความทุกข์ ประกอบด้วย การปรับใจตน (ได้แก่ การเลือกมองด้านอื่นของความทุกข์ การทำความเข้าใจผู้อื่นมากขึ้น การยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น) และ การคิดไตร่ตรองทำความเข้าใจสภาวะและรู้เหตุปัจจัย (ได้แก่ การคิดไตร่ตรองก่อนทำก่อนพูด การมีสติพิจารณาเรื่องราวจนทุกข์คลาย การเลือกปล่อยวางในสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ การทบทวนเรื่องราว ค้นหาสาเหตุและแนวทางแก้ไข) (4) แหล่งช่วยเหลือให้คลายทุกข์ ประกอบด้วย การมีกัลยาณมิตร (ได้แก่ ผู้นำกลุ่มและสมาชิกภายในกลุ่มจิตวิทยาพัฒนาตนและการปรึกษาแนวพุทธ การพูดคุยกับคนที่ไว้ใจ) การปฏิบัติตนตามหลักศาสนา และ การทำกิจกรรมไม่ให้จมอยู่กับความทุกข์