Abstract:
เนื่องจากในปัจจุบันเจ้าหน้าที่ของรัฐเข้ามาเกี่ยวข้องกับยาเสพติดมีอัตราที่สูงขึ้น โดยอาศัยโอกาสที่ตนเป็นผู้ดำรงตำแหน่งหน้าที่ทางรัฐ มีคนให้ความเคารพ ยำเกรง และมีอิทธิพล เป็นปัจจัยสนับสนุนให้เจ้าหน้าที่ของรัฐเข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดได้โดยง่าย โดยมักเข้าไปเกี่ยวข้องในลักษณะของผู้ที่อยู่เบื้องหลังการกระทำความผิดในรูปแบบขององค์กรอาชญากรรมที่เกี่ยวข้องกับยาเสพติด จึงเป็นการยากที่จะนำตัวเจ้าหน้าที่ของรัฐมาลงโทษตามการกระทำความผิดเกี่ยวกับยาเสพติด รัฐบาลจึงได้ออกระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการป้องกันเจ้าหน้าที่ของรัฐมิให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติด พ.ศ. 2542 เพื่อเป็นมาตราการทางอ้อมในการดำเนินการกับเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับยาเสพติด จากการวิจัยพบว่าระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการป้องกันเจ้าหน้าที่ของรัฐมิให้เข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติด พ.ศ. 2542 นั้นไม่มีประสิทธิภาพเท่าที่ควร เนื่องมาจากปัญหาในเรื่องของการรับฟังพยานหลักฐาน และการดำเนินการที่ซ้ำซ้อน ขาดองค์กรที่ทำหน้าที่ตรวจสอบการใช้อำนาจรัฐ ประกอบกับการใช้ระยะเวลาที่เนิ่นนาน ทำให้ไม่สามารถลงโทษเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดได้ ผลการวิจัย สรุปว่าควรกำหนดหลักการในการแสวงหาพยานหลักฐาน และการรับฟังพยานหลักฐานประกอบกับการสร้างหลักการในการตรวจสอบการใช้อำนาจของรัฐ เพื่อการให้การป้องกันและปราบปรามเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เข้าไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดได้อย่างมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
