Abstract:
ธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนเป็นธุรกิจที่มีลักษณะเฉพาะ ซึ่งเป็นการผนวกธุรกิจโรงแรมและธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เข้าด้วยกัน มีความหลากหลายทั้งประเภทผลิตภัณฑ์วันหยุดพักผ่อน และโครงสร้างการถือครองวันหยุดพักผ่อน ทำให้ธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนต้องการกฎหมายเพื่อการบังคับใช้เป็นการเฉพาะ แต่ปัญหาการปรับใช้กฎหมายของประเทศไทยที่มีอยู่ในปัจจุบัน ไม่เหมาะสมกับลักษณะของธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อน ทั้งประเด็นการปรับใช้สัญญาเช่าทรัพย์แทนสัญญาซื้อขายหรือสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิ การคุ้มครองสิทธิของผู้บริโภคที่เกิดจากการกระทำผิดสัญญาหรือข้อสัญญาไม่เป็นธรรม เพราะยังไม่มีประกาศจากสำนักงานคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภค ให้ธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนเป็นธุรกิจที่ควบคุมสัญญา ตลอดจนการขาดกฎหมายว่าด้วยการกำกับดูแลธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนโดยตรง รวมถึงประเด็นปัญหาเรื่องทรัพยสิทธิในการถือครองวันหยุดพักผ่อนด้วย ในขณะที่กฎหมายของต่างประเทศทั้งสหภาพยุโรปและสหรัฐอเมริกา ต่างมีบทบัญญัติของกฎหมายเพื่อการคุ้มครองผู้บริโภคผู้ซื้อวันหยุดพักผ่อน และการกำกับดูแลผู้ประกอบกิจการธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนเป็นการเฉพาะ ตลอดจนความชัดเจนในประเด็นเรื่องนิติกรรมสัญญาและสิทธิถือครองอสังหาริมทรัพย์ประเภทวันหยุดพักผ่อน ดังนั้น ประเทศไทยควรมีการแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายคุ้มครองผู้บริโภค และเพิ่มบทบัญญัติของกฎหมายว่าด้วยธุรกิจจัดสรรวันหยุดพักผ่อนเป็นการเฉพาะ โดยนำหลักการและแนวคิดที่ได้จากการศึกษากฎหมายของต่างประเทศมาปรับใช้ให้เหมาะสม เพื่อให้เกิดการบังคับใช้กฎหมายกับธุรกิจอย่างสมบูรณ์และเป็นระบบ ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในการส่งเสริมและสนับสนุนผู้ประกอบกิจการโรงแรมชาวไทย ให้มีศักยภาพในการแข่งขันตามนโยบายเขตการค้าเสรีอาเซียน ตลอดจนการแข่งขันในตลาดการค้าโลก
