Abstract:
มีความเชื่อว่าการอุดคลองรากฟันมีบทบาทในการจัดการกับแบคทีเรีย ที่เกี่ยวข้องกับเอ็นโดดอนต์โดยการฝังกลบแบคทีเรียที่อยู่ในบริเวณที่เข้าไม่ถึงเช่น ในท่อเนื้อฟัน การศึกษาที่ผ่านมาพบว่าเอเอชพลัสซีเมนต์มีการไหลแผ่ที่ดีกว่าซิงค์ออกไซด์ยูจีนอลซีเมนต์ การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจะติดตามผลว่าซีเมนต์อุดคลองรากฟันที่มีความสามารถในการไหลแผ่ต่างกันนั้นจะสามารถยับยั้งแบคทีเรียในท่อเนื้อฟันไม่ให้กลับมาเจริญเติบโตในคลองรากฟันได้ต่างกันหรือไม่ โดยเตรียมชิ้นงานที่ทำให้ติดเชื้อ Enterococcus faecalis จากนั้นทำการขยายคลองรากฟันถึงขนาด 50 และกำจัดเสมียร์แลร์ ทำการอุดคลองรากฟันด้วยวัสดุอุดต่างๆดังนี้ กัตตาเปอร์ชาและเอเอชพลัส, กัตตาเปอร์ชาและซิงค์ออกไซด์ยูจีนอล, กัตตาเปอร์ชาโดยไม่ใช้ซีเมนต์อุดคลองรากฟัน และกลุ่มสุดท้ายเคลือบผนังคลองรากฟันด้วยคอมโพสิทเหลว ต่อจากนั้นทำการรื้อกัตตาเปอร์ชาและซีเมนต์ที่เคลือบผนังคลองรากฟันออกและใส่อาหารเลี้ยงเชื้อเข้าไปแทนที่ ตรวจวัดการเจริญเติบโตของแบคทีเรียในคลองรากฟันเป็นระยะเวลา 30 วัน ผลการศึกษาพบว่าแบคทีเรียในท่อเนื้อฟันสามารถกลับมาเจริญเติบโตในคลองรากฟันได้ โดยเอเอชพลัสมีจำนวนชิ้นงานที่พบการเจริญของแบคทีเรียน้อยกว่าซิงค์ออกไซด์ยูจีนอล คือพบจำนวนชิ้นงานที่มีการเจริญของแบคทีเรียร้อยละ 30 และร้อยละ 70 ตามลำดับ เอเอชพลัสสามารถยับยั้งแบคทีเรียไม่ให้เจริญเติบโตในคลองรากฟันได้นานกว่าซิงค์ออกไซด์ยูจีนอล อย่างไรก็ตามพบว่าซีเมนต์ทั้งสองชนิดไม่สามารถฝังแบคทีเรียในท่อเนื้อฟันและป้องกันแบคทีเรียไม่ให้กลับมาเจริญเติบโตในคลองรากฟันได้อย่างสมบูรณ์
