Abstract:
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อหาค่าพยากรณ์ของเบี้ยประกันภัยแท้จริงตามความรับผิดต่อความเสียหายของตัวรถยนต์ของการประกันภัยรถยนต์ โดยใช้ทฤษฎีความน่าเชื่อถือผ่านแนวคิดของที-คอปปูลา และตัวแบบเบอร์แมน-สทรับ วิธีค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยได้ถูกใช้เพื่อเปรียบเทียบผลที่ได้จากทั้ง 2 วิธี ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษานี้คือ ค่าสินไหมทดแทนตามความรับผิดต่อความเสียหายของตัวรถยนต์ ในปีพ.ศ.2549-2552 ของการประกันภัยรถยนต์ภาคสมัครใจ ประเภทการประกันภัยชั้นที่ 1 รถยนต์ส่วนบุคคล (รหัส110) ขนาดเครื่องยนต์ไม่เกิน 2,000 ซีซี รถยนต์กลุ่มที่ 3 อายุรถยนต์ 2-5 ปี และอายุผู้ขับขี่ 25-35 ปี ข้อมูลได้ถูกแบ่งออกเป็น 11 ภาค และ 4 กลุ่มอายุรถยนต์ การศึกษานี้พบว่า ค่าพยากรณ์เบี้ยประกันภัยแท้จริงที่ใช้ตัวแบบเบอร์แมน-สทรับมีค่าสูงขึ้นเมื่ออายุรถยนต์เพิ่มขึ้น ในการศึกษานี้ทฤษฎีความน่าเชื่อถือ ผ่านแนวคิดของที-คอปปูลา สามารถประยุกต์ได้สำหรับข้อมูลค่าสินไหมทดแทนของอายุรถยนต์ 2 ปีเท่านั้น เนื่องจากข้อตกลงของความสัมพันธ์กันตามเวลา ตัวแปรอธิบาย 2 ตัว คือ ความหนาแน่นรถยนต์จดทะเบียน และจำนวนประชากร ได้ถูกระบุว่ามีความสัมพันธ์กับค่าสินไหมทดแทนตามความรับผิดต่อความเสียหายของตัวรถยนต์ ค่าคลาดเคลื่อนกำลังสองเฉลี่ยด้วยวิธีที-คอปปูลา มีค่าน้อยกว่า ตัวแบบเบอร์แมน-สทรับ
