Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพการใช้หลักสูตรและปัญหาการใช้หลักสูตรวิทยาลัยครูสาขาวิชาศึกษา โปรแกรมวิชาการประถมศึกษา พุทธศักราช 2530 ในสหวิทยาลัยอีสาน-เหนือ และ สหวิทยาลัยอีสาน-ใต้ โดยส่งแบบสอบถามไปยังกลุ่มผู้บริหาร อาจารย์ผู้สอน และนักศึกษาวิชาเอกการประถมศึกษาในสหวิทยาลัยอีสาน-เหนือ และสหวิทยาลัยอีสาน-ใต้ จำนวน 458 ฉบับ ได้รับกลับคืนมา 422 ฉบับ คิดเป็นร้อยละ 92.14 วิ เคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าร้อยละ ผลการวิจัยครั้งนี้พบว่า โครงสร้างหลักสูตรมีลักษณะ เฉพาะคือ มีการจัดประสบการณ์และ กิจกรรมที่ เน้นการปฏิบัติควบคู่กับทฤษฎี มีการสำรวจความพร้อมของอาจารย์ผู้สอนก่อนรับนักศึกษา ผู้บริหารทั้งสองสหวิทยาลัยสนับสนุนให้อาจารย์ผู้สอนเข้ารับการอบรมสัมมนาตามสาขาวิชาที่สอน สนับสนุนงบประมาณ ในการจัดทำเอกสารประกอบการสอน จัดให้มีศูนย์ปฏิบัติการต้านหลักสูตร อาจารย์ผู้สอนและนักศึกษาส่วนใหญ่ถนัดและสนใจในการเรียนการสอนกลุ่มวิชาปฏิบัติการและฝึกประสบการณ์วิชาชีพครูมากที่สุด อาจารย์ผู้สอนใช้เครื่องฉายข้ามศีรษะประกอบคำบรรยายมากที่สุด การวัดผลและประเมินผลการเรียน การสอนอาจารย์ในสหวิทยาลัยอีสาน-เหนือ มีการเน้นที่ความรู้ ความเข้าใจ ส่วนในสหวิทยาลัยอีสาน-ใต้ เน้นที่วิธีการกระบวนการ และขั้นตอนในการทำงาน ปัญหาในการใช้หลักสูตร ได้แก่ ปัญหาต้านโครงสร้างหลักสูตร จุดประสงค์ และ เนื้อหาที่กำหนด ไว้ในหลักสูตรไม่ชัดเจน เนื้อหาบางรายวิชาซ้ำซ้อนกัน ขาดวิทยากรและบุคลากรที่มีบุคลากร ขาดการประสานงานที่ดีระหว่างอาจารย์ผู้สอนในรายวิชาเดียวกัน วิธีการที่วิทยาลัยจัดเพื่อเตรียมความพร้อมก่อน เรียนให้นักศึกษาไม่เหมาะสม อาจารย์ผู้สอนไม่มีเวลาเพียงพอสำหรับศึกษาหาความรู้เพิ่มเติม เนื่องจากมีงานอื่นที่ต้องรับผิดชอบมาก ทั้งในสหวิทยาลัยอีสาน - เหนือและสหวิทยาลัยอีสาน-ใต้ ขาดเอกสารประกอบการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับวิชาชีพครู อาจารย์ผู้สอนขาดความชำนาญในการวัดผลและประเมินผล วิทยาลัยขาดการติดตามผลการประ เมิน และเกณฑ์การประเมินผลการฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู จำแนกความสามารถของผู้เรียนได้ไม่ชัดเจน
