วัฏจักรธุรกิจระหว่างประเทศและการส่งผ่านผลกระทบ กรณีศึกษากลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

Abstract

ในปัจจุบันประเทศต่างๆ ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มีอัตราการเปิดประเทศที่เพิ่มสูงขึ้น ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการใช้นโยบายสนับสนุนการส่งออกและการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจภายในภูมิภาค ความใกล้ชิดกันทางกิจกรรมทางเศรษฐกิจดังกล่าวมีผลกระทบโดยตรงต่อการเคลื่อนไหวร่วมกันของวัฏจักรธุรกิจระหว่างประเทศผ่านความเชื่อมโยงทางการผลิตทั้งในแนวดิ่ง (Vertical) และแนวราบ (Horizontal) งานวิจัยชิ้นนี้มุ่งประเด็นเพื่อศึกษาวัฏจักรธุรกิจที่เกิดขึ้นกับประเทศต่างๆในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และกลุ่มประเทศอื่นๆ เพื่อศึกษาถึงความสัมพันธ์และรูปแบบของวัฏจักรธุรกิจที่เกิดขึ้น การศึกษาใช้ข้อมูลส่วนวัฏจักรธุรกิจที่ได้จากการกรองข้อมูลของตัวแปรมหภาคต่างๆและนำมาวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างประเทศทั้งแบบปกติและแบบเคลื่อนที่ทำการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเข้มข้นทางการค้ากับการเคลื่อนไหวร่วมกันของวัฏจักรธุรกิจด้วยวิธีกำลังสองน้อยสุด และทำการวิเคราะห์แบบจำลองเพื่อแสดงถึงความสัมพันธ์ทางการค้าและกระบวนการร่วมกันผลิตสินค้าที่มีต่อการเคลื่อนไหวร่วมกันของวัฏจักรธุรกิจ โดยใช้พื้นฐานจากทฤษฎีวัฏจักรธุรกิจจริงโดยใช้การจำลอง (Model Simulation) ในการร่วมอธิบายปรากฏการณ์วัฏจักรธุรกิจที่เกิดขึ้นผลการศึกษาพบว่าวัฎจักรของผลผลิตที่แท้จริงและผลผลิตอุตสาหกรรมมีการเคลื่อนไหวร่วมกันในอัตราที่สูงที่สุดภายในภูมิภาคในขณะที่ความสัมพันธ์กับวัฏจักรธุรกิจที่เกิดขึ้นในภูมิภาคอื่นๆเปลี่ยนแปลงไปตามช่วงเวลาโดยพบความสัมพันธ์ทางด้านบวกระหว่างความเข้มข้นทางการค้าที่เพิ่มสูงขึ้นกับการเคลื่อนไหวร่วมกันของวัฏจักรธุรกิจกับสาธารณรัฐประชาชนจีน ผลการศึกษาจากแบบจำลองพบว่าทั้งอัตราการค้าระหว่างประเทศ กระบวนการร่วมกันผลิตสินค้าภายในแบบจำลองและปัจจัยอื่นๆภายนอกแบบจำลอง เช่น ความยืดหยุ่นในกระบวนการผลิต และ สหสัมพันธ์ของระดับเทคโนโลยี มีผลสำคัญต่อการเคลื่อนไหวร่วมกันของวัฏจักรธุรกิจ