ปัญหาความรับผิดในความเสียหายที่เกิดจากป้าย

Abstract

ปัจจุบันมีป้ายจำนวนมากในกรุงเทพมหานครฯ และป้ายที่ใช้มีหลายรูปแบบและประเภท เมื่อ มี ความเสียหายแก่บุคคลอื่นทางชีวิต ร่างกาย อนามัย ทรัพย์สิน และชื่อเสียงที่มาจากป้าย ผู้ที่ได้รับความเสียหาย จะเรียกร้องให้ผู้ใดรับผิดชดใช้ค่าเสียหายแก่ตน เพราะอาจมีผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับป้ายหลายคน และจะ เรียกร้องให้รับผิดตามกฎหมายใด จะมีกฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับป้ายนำมาปรับใช้กับข้อเท็จจริงได้หรือไม่ หากไม่มีกฎหมายเฉพาะ จะต้องนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะละเมิด มาปรับใช้เพื่อหาบุคคลที่จะต้องรับผิด ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะละเมิด มีบทบัญญัติที่อาจนำปรับใช้กับปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ หลายมาตรา หลายรูปแบบต่างกัน บนฐานความรับผิดต่างกัน และข้อสันนิษฐานของกฎหมายต่างกัน ขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงเป็นกรณีไป และอาจมีบางกรณีที่ไม่อาจนำข้อเท็จจริงปรับใช้กับบทบัญญัติของ กฎหมายมาตราใดได้เลย ทั้งนี้ ผู้เขียนได้ทำการศึกษากฎหมายเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับป้ายต่างๆ แต่พบว่าเป็นการกำหนดวิธีการและมาตรการควบคุมเท่านั้น เมื่อเกิดความเสียหายจากป้าย ผู้เสียหายจะต้องนำประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ลักษณะละเมิด มาปรับใช้เพื่อหาผู้รับผิดชดใช้ค่าเสียหาย บางกรณีอาจใช้มาตรา 420 แต่ผู้เสียหายต้องพิสูจน์ว่ามีการกระทำโดยจงใจหรือประมาทเลินเล่อ ในบางกรณีอาจใช้ มาตรา 434 หรือมาตรา 436 หรือมาตรา 437 ที่เป็นข้อสันนิษฐานของกฎหมาย หรือในบางกรณีอาจใช้มาตรา 425 หากมีกรณีนายจ้าง-ลูกจ้าง หรือมาตรา 428 ในกรณีผู้ว่าจ้างทำของ ผู้รับจ้างทำของ จากการศึกษากฎหมายของประเทศอังกฤษ ตามกฎหมายเฉพาะพบว่ามีระบบบริหารจัดการเรื่องป้ายดี มีประสิทธิภาพ มีมาตรการการควบคุมดูแลเป็นอย่างดี แต่จากการศึกษาไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับข้อพิพาทที่เกิดจากป้าย จึงไม่อาจเปรียบเทียบประเด็นความผิดกับกฎหมายไทย การศึกษากฎหมายอังกฤษจึงเป็นเพียงตัวอย่างเท่านั้น จากผลการศึกษา พบว่าสามารถพิสูจน์ได้ตามสมมติฐานของการศึกษาวิจัย ที่ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ ไม่อาจนำมาปรับกับความเสียหายที่เกิดจากป้ายได้ทุกประเภท บางปัญหาผู้เสียหายเลือกใช้กฎหมายได้หลายมาตรา บางปัญหาไม่สามารถปรับใช้กับกฎหมายมาตราใดได้ ผู้เขียนจึงเสนอว่า ควรออกกฎหมายของกรุงเทพมหานครเพื่อควบคุมป้าย และควรให้นำป้ายออกไปจากเขตเมืองทั้งหมด หรือให้ได้มากที่สุด อันเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ส่วนการแก้ไขประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์โดยเพิ่มมาตราเกี่ยวกับความรับผิดที่เกี่ยวกับป้าย โดยเพิ่มเป็นข้อสันนิษฐานกฎหมาย เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก และอาจไม่มีความจำเป็นถึงเพียงนั้น หากข้อเสนอแนะประการแรกสามารถทำได้แล้ว อย่างไรก็ตามอาจมีมาตรการเสริม โดยให้ภาครัฐสนับสนุนให้ภาคเอกชนทำประกันภัย สร้างจิตสำนึกให้มีการทำป้ายอย่างปลอดภัย และมีจิตสำนึกในการปฏิบัติตามกฎหมาย