Abstract:
วิทยานิพนธ์นี้ศึกษา กระแสการฟื้นฟูศาสนาอิสลามในมาเลเซียทั้งก่อนและหลังการได้รับเอกราช จากการศึกษาพบว่า การก่อตัว แนวคิด และอิทธิพลของกระแสการฟื้นฟูศาสนาอิสลามทั้งช่วงก่อนและหลังมาเลเซียได้รับเอกราชมีความต่อเนื่องกัน โดยกระแสการฟื้นฟูทั้งสองช่วงนี้เกิดขึ้นจากอิทธิพลของกระแสการฟื้นฟูศาสนาอิสลามในตะวันออกกลางและปัญหาความขัดแย้งทางเชื้อชาติระหว่างชาวมลายูกับชาวจีนในช่วงทศวรรษที่ 1920 และหลังได้รับเอกราชในปี ค.ศ. 1957 จนถึงเหตุการณ์จลาจลทางเชื้อชาติใน ค.ศ. 1969 กระแสการฟื้นฟูศาสนาอิสลามในช่วงก่อนได้รับเอกราชเป็นการเคลื่อนไหวของกาอุม มูดา ส่วนกระแสการฟื้นฟูศาสนาอิสลามช่วงหลังได้รับเอกราชเป็นการเคลื่อนไหวของขบวนการดาวะห์ อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาพบว่าการเคลื่อนไหวของกาอุม มูดาได้รับความนิยมน้อยกว่าขบวนการดาวะห์ เนื่องจากขบวนการกาอุม มูดาเป็นเสียงส่วนน้อยในสเตรตส์ เซตเติลเมนท์และเคลื่อนไหวอยู่ในขอบเขตพื้นที่ที่จำกัด อีกทั้งแนวคิดสำคัญของกาอุม มูดา คือ ความต้องการลดสถานะของสุลต่าน ทำให้การเคลื่อนไหวของกาอุม มูดาถูกควบคุมจากทางรัฐบาล อาณานิคมและชนชั้นนำมลายู ในขณะที่การเคลื่อนไหวของขบวนการดาวะห์เน้นที่การส่งเสริมให้ศาสนาอิสลามเป็นอัตลักษณ์หลักของชาวมลายูจึงได้รับการสนับสนุนอย่างแพร่หลายจากทั้งรัฐบาลและชาวมลายูมุสลิมอย่างกว้างขวาง
